Laat mij vandaag maar eens uitpakken met een kersverse kijk op ons lokaal Polderlijk ochtendzwerk. Niet langer dan van gisteren is het geleden dat ik dit te zien kreeg toen ik de gordijnen en iets later ook mijn ogen opende. Op een zelfs naar gepensioneerde normen niet al te ochtendlijk uur heb ik een foto gemaakt van Janneke Maan (is deze benaming nog wel acceptabel en politiek correct?) op weg naar zijn ondergang. Op het dak geen Sint noch Zwarte Piet, die zijn natuurlijk al terug naar Spanje, alleen maar enkele stille meeuwen. Dat alles is heel rustgevend in tijden van beslommeringen, overpeinzingen en komkommernissen alom die mij ver van het blogkapittel houden. Het traditionele ouwehoeren en uit de nek kletsen dan wel gewoon een eindje erop los lullen wil maar niet komen. Daarom echter niet getreurd, na elke dag komt er weer een nieuwe en misschien lukt het dan wel. Zoals vandaag precies al een klein beetje het geval is. In deze aanloop naar de donkerste dagen van het jaar is Uw dienaar weer heel erg bezig met de voorbereidingen van de FOTO TOP 12. Het zal reeds de achtste keer worden dat ik zo'n eigenzinnige selectie op U loslaat. Nog niet beu gezien? Laat het mij zeker weten mocht dat wél het geval zijn. Zelf geniet ik er nog van en schenkt het mij de broodnodige voldoening om in dit ondermaanse verder te boeren. Het bracht mij zelfs op een idee...
Als ik alle opnames uit de acht edities nu eens op echt fotopapier laat afdrukken, zo met een nostalgisch wit randje er rond, en ik kleef ze net als vroeger in een klein formaat album met telkens een tweet-sized commentaar erbij...?? Het zal mij alleszins weer een hele tijd goed bezighouden, maar of het lukt? En tegen wanneer? Geen druk, alle tijd, kalm aan, maar zeker doen!!
Straks stap ik de fiets op om mij naar de vierde bestralingssessie te begeven. Deze keer op Saturnus. Stilaan begin ik toch af en toe een neveneffect te ontwaren: wat druk en jeuk op het sternum, een tijdelijk maar wederom snel verdwijnende prikkeling op de orale slijmvliezen, wat suffigheid en minder klare kijk op de zaken... Is het werkelijk zo, of heeft Mollière een lepel in mijn perceptionele gezondheidspap? Tegelijkertijd controleer ik mijn gewicht, wat uitermate stabiel en BMI-gewijs aanvaardbaar blijft, en ben ik meer dan tevreden met mijn fysieke paraatheid die me in staat stelt heel wat winterse verplaatsingen met de fiets te doen. Geen paniek dus, tijd brengt raad en onkruid... niet!
Marco Polo
2 opmerkingen:
Ik kijk uit naar de Top 12. Volhouden: behind every storm there's a silver lining.
laat de top 12 maar komen and looking forward naar de 8x top 12!
and don't ever give up
Een reactie posten