Ere aan de Zaaier

Want zie: de tipex op mijn flatscreen was gisteren nog niet droog, of daar was al de volgende blog!
Weer een uit de sporthoek: damesbasket in Turkije !!

Dana in Istanbul

Welkom in het clubje, meisje: als je 't goed vindt sta je straks "rechts" tussen mijn "links" !!
En zo gaat het maar door... onvoorstelbaar hoe snel de blog-rage om zich heen grijpt.
In de ban van het bloggen spendeert Marco"sabbat"Polo menig vrij uur aan de computer.
Maar welk een plezier, als de reakties binnenkomen, en vooral als je ziet hoe anderen ook hun belevenissen (of recepten) met je willen delen.

Dan gaan mijn gedachten terug naar begin juni 2005. Da's, met moeite, 5 maanden geleden!?
Toen kwam Aloysius Primus op de proppen met fantastisch nieuws: hij had een blog ineengeknutseld! Zo een soort eenvoudige website, waarmee je plezante dingen kon doen op het net. En dat ik, nu ik zoveel tijd had, dat ook maar eens moest proberen!
"Proberen", van een eufemisme gesproken...
Uren heb ik zitten knoeien om ergens in de Stille Zuidzee aan een domeinnaam te komen, daarna moest er ingelogd op blogger.com en als je een foto wilde plaatsen moest je een soms hilarische, soms frustrerende, zelden echt vlotte omweg maken langs "Hello".
Een "hello" waar ik zelden blij of warm van werd.
Toch is het mij met veel bloed, zweet en ...Hazes gelukt. Meer zelfs: toen Polo met Pola de Yucataanse hort opging stond er al een gloednieuwe blog in de steigers, die uitgroeide tot een geweldig communicatieforum tussen reizigers en thuisblijvers, met een "comments"record van 17, na de etherstilte als gevolg van de orkaneuze doortocht van Emily !!

En de reakties bleven niet uit: na Aloysius en Marco, voelde ook Ernie zich geroepen.
Daar was een méér dan goede reden voor: zijn eerste nazaat is op komst, en hij wilde de kleine persoonlijk én tijdig introduceren. En of dat gelukt is !!???
Ernie is de inventiefste uit onze kleine kring: van hem komen de inbreng van de klokjes, de chatkolom én de hit-counter !!!
Moet er nog zand zijn???
Ook daar kan hij voor zorgen, 't is maar een woord: hij woont op wandelafstand van onze Vlaamse kust, en kan op bestelling tot 46 emmertjes strandzand leveren per keer.

Van Italiaanse kant werd er dan op dwingende wijze aandacht geschonken aan de inwendige mens. Signore Spaghetti nam een swingende start, en toverde met de regelmaat van de klok heerlijke gerechten in leerzame en frivole verpakking op zijn en ons scherm. Toch moet mij van het hart dat ik na twee weken knabbelen op bijtgare pasta stilaan op m'n honger zit!

Schalkse ruiter Aurelius hield het bij een kort maar zeer gewaardeerd optreden op de blogscène. Jammer dat hij voorlopig op non-aktief staat: gezamelijk kunnen wij hem er met zachte dwang (massa comments op zijn RIP-melding) waarschijnlijk toch van overtuigen terug aan de blogslag te gaan. 't Moet niet veel zijn Marcus: Vergeet de hoofdschotel !!!, een dessertje is genoeg.

Pierre Pignans geniet het voordeel van de leeftijd, de afstand, het Zuiden, het reizen, enfin... we snappen dat het niet elke dag kan zijn, maar we stellen een zekere regelmaat van bijdragen zeker op prijs!
Hetzelfde geldt voor pionier Aloysius Primus: laat je maar eens lekker gaan Eminentie, en geef je ongezouten maar met literaire smaak gelardeerde mening over het reilen en zeilen van Jan en klein Pierke in dit ondermaanse. Eigenlijk zitten wij erop te wachten, ja !!!

En nu komt de jonge meute: dochter Bieke brengt verslag over haar gezinsuitbreiding (met drie koters uiteraard meer bezig in de keuken en de badkamer dan aan de computer) in The Extension. Anke kennen jullie ondertussen: die zit een hele rits basketbalspeelsters aan te porren om hun belevenissen wereldkundig te maken. Kuki en Dana volgen ...
Binnenkort verwacht ik Bram, al was het maar om te oefenen voor zijn échte website (meer nieuws volgt)... en dan mogen Sergio en de Rudi-CJ-man er ook aan beginnen.

En heel dit verhaal is een gevolg van ...
Neen, lees eerst dit nog:


Parabel van de Zaaier , Marcus 4,1-20
Hij zei: ‘Luister! Een zaaier ging het land op om te zaaien. Bij het zaaien viel er een deel op het pad, en de vogels kwamen het opeten. Een ander deel viel op de rotsgrond, waar het niet veel aarde had, en het kwam meteen op, doordat het geen diepe grond had. Toen de zon opkwam, verschroeide het, en doordat het geen wortel had, verdorde het. Weer een ander deel viel tussen de distels, en de distels schoten op en verstikten het, en het leverde geen vrucht op. De rest viel in goede aarde; het kwam op, groeide uit, en het leverde vrucht op; de opbrengst was dertig-, zestig-, ja honderdvoudig.’


.... Frederik Van Oers, hij zette Aloysius Primus in de startblokken en hielp Marco Polo door zijn beginnersfouten. Verder is er van hem geen sprake meer in dit verhaal, maar zonder hem waren wij er nooit aan begonnen.

Ere aan de Zaaier !
Frederik for President !!!

Marco Polo