Vandaag, op de fiets op weg naar Essen, voor een nieuwe binnen- en buitenband en een nog nieuwere "regencape", heb ik het meer dan eens zitten prevelen, tussen allerlei schietgebedjes door...
( Mededelingen van Aloysius I, Beloofd is beloofd, 15 november 2005 )
Die regencape, dat zeiltje, dat is een berichtje waard...
Maandag jongstleden nam heer Polo, bij het verlaten van onze Pito-school, afscheid van Aloysius Primus.
Hij was zijn regenzeiltje kwijt, was net nog even gaan kijken bij "den Aldi" of het daar niet afgegeven was, maar helaas ... hij zou op weg naar huis het risico op regenbuien moeten trotseren zonder zijn gewaardeerde regenzeil.
Wie, zoals heer Aloysius, als regelmatig fietser door het leven gaat weet dat op weg naar school of huis zo'n attribuut van grote invloed is op je relativeringsvermogen: kan je tijdens een hevige stortbui beroep doen op je zeiltje, dan valt het blijkbaar allemaal nogal mee! Ben je het bewuste zeiltje kwijt of ergens vergeten, dan kom je meestal als een "verzopen kieken" uit een regenrit ...
De entourage van een fietser, zijn vrouw en kinderen, zijn naasten hebben hierin een grote verantwoordelijkheid: help de fietser steeds als hij zijn zeiltje kwijt is. Niet zozeer door hem een ander aan te bieden, want dat gaat hij liever zelf kopen (zie citaat), maar door steeds op de hoogte te blijven van waar het bewuste object zich kan bevinden. Een positieve benadering van het probleem kan helpen: zet de fietser op weg om via zijn verstandelijke vermogens tot een oplossing te komen...
Wanneer een fietser zijn wanhoop uit, eventueel zoals onderstaande foto illustreert, via een poëtisch gezongen tekst, al dan niet op de wijze van een illustere voorganger ( let op, Madonna ging reeds in de fout ... "Frozen" mag niet meer, maar T.H. is niet zo'n moeilijke )...
... dan mag een antwoord in de zin van "Denk eens goed na: waar heb je het de laatste keer gebruikt??" als één van de betere reacties beschouwd worden. Het zal de fietser in kwestie aanzetten tot nadenken over het probleem, en hem aldus in zijn eigenwaarde sterken. Het risico op een totale afgang blijft evenwel bestaan, wat dan weer kan verwerkt worden door alsnog op de fiets te stappen, en naar de winkel te rijden ...
't Zijn de kleine dingen die het verschil maken !!!
Marco Polo
18 november 2005
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten