Weekend 24 - 2007

Heb dank, o Here Aloysius,
ook namens al mijn vrienden en vriendinnen, lezers en lezeressen, collegae, intimitae et prostituae ...
Wij hebben genoten van Uw laatste schrijfsel, van het feit dat U ons andermaal hebt laten delen in Uw levenswijsheid, dat U voor ons reeds een tip van de sluier over het familieleven hebt willen lichten en dit alles daarenboven exact op het voorgehouden moment, zijnde de vijftiende van de lopende maand.
Met pijn in het amicale hart heb ik echter gelezen dat Zijne Pauselijkheid het episcopale been stijf en het encyclicaire reces in ere houdt, om Zich aldus pas in september weer tot de volgzame menigte te richten. 't Zal lang wachten zijn !!!

Ondertussen heb ik mijzelf door weekend 24 gewurmd: goed gevuld, naarstig gewerkt en leuk afgerond.

Vrijdag 15 was naast het A.P.-moment ook de dag waarop hét gat in de keukenwerken werd gevuld: de nieuwe kookplaat bereikte eindelijk haar doel, en leverde reeds diezelfde avond voldoende warmte voor een zelfbereide maaltijd.
Zaterdag 16 ging al mijn energie naar het Pito, het mij na aan het hart liggende instituut dat instaat voor het verdienen van het beleg op mijn boterham, dewelke op zijn beurt gefinancierd wordt door de noeste arbeid - zij het halftijds - van mijn echtgenote.
Ik behoorde immers tot die groep van mensen wiens beurt het was om aan de inschrijvingstafel plaats te nemen, nietsvermoedende jongeren en de hun begeleidende ouders over de streep te trekken: Pito biedt je alle kansen, en gedurende de volgende 2 - 3 - 4 - ... jaren zal je levensritme tenminste voor een deel door ons korps mede bepaald worden.
We hebben ons plichtsbewust gekweten van de opgelegde taak, en 14 "onschuldigen" op de lopende lijsten ingeschreven.

Vandaag 17, nog één maand 55, was het tijd voor de verdere afwerking van het keukenproject: de mozaïeksteentjes hebben het gehouden en hangen nog steeds op hun plaats tegen de wand. Tijd nu om te voegen: nog nooit gedaan, dus weer een experiment!
Race tegen de klok: zorgen dat de smurrie tijdig verwerkt wordt en niet kan harden in de kom, maar mooi de voegen vult om dan af te strijken met de natte spons. Ik zeg zo maar wat ...

't Is gelukt, en al zeg ik het zelf: het resultaat mag gezien worden.
Het verDuveld verdiende loon wachtte mij in de aangepaste omgeving ...

De pauze was echter van korte duur, want (en ik kan het weten: op dit moment roffelen de regendruppels gestaag op het schuine dak ) vóór de aangekondigde regenbuien zou ik nog deel twee van "het gevecht met de ligusterhaag" leveren. Dankzij de titanenstrijd van het voorbije najaar, waarbij ik de haag een beslissende decimering toebracht, ging het nu als een fluitje van één cent !
De groen-bakken zijn weer vol, zullen vrijdag door de ophaaldienst geledigd worden, en staan dan klaar voor deel drie !!!

Om het weekend mooi af te sluiten geef ik U nog mee dat ik daarnet een geslaagd telefonisch contact had met "onze" Wim: woensdagavond worden de nieuwe Coppieters'en geleverd, en kunnen we een gepaste hangplek uitzoeken voor al dat moois.
Natuurlijk krijgen jullie de nieuwe aanwinsten ook te zien op deze blog, maar eerst hieronder nog de laatste wissel via Kunst in Huis

Marco Polo