Gedaan met de rust...

Hoe snel kan het allemaal gaan..?!
Eergisteren was het hier nog de kalmste der zeeën, de stilste der wateren met een oorverdovende geruisloosheid op de achtergrond, en vandaag moet ik U melden dat de rust compleet verdwenen is. De ballen hingen nog niet stil in de kerstboom,
de lichtjes brandden nog maar net en de kaarsen moesten nog geplaatst worden of daar rinkelde de telefoon.
Ik dacht eerst aan enkele perfect getimede "jingle bells", maar neen... er volgde een ernstig gesprek:
"Of ik het zag zitten om een heel voorzichtig wederoptreden te maken als basketbalcoach?
Niet direct het full-time werk voor een gans seizoen
alleen maar een Kersttornooi...
Niet meteen het ruwe mannengebrul
maar het veel subtielere damescoachen...
Geen druk van buitenuit, maar puur voor het plezier..."
Ik kon de boot eerst nog enkele uren afhouden, maar bezweek diezelfde avond nog voor het aanbod tijdens een etentje en aansluitend een nachtje stappen met de speelsters.
Het is een voorstel waarop ik geen "neen" kan of wil zeggen.
We hebben dus maar meteen een ploegfoto genomen...

Het ziet er een heel goede ploeg uit: op elke positie een dubbele bezetting, en die is dan telkens ook nog eens dubbel voorzien...!
Ik zal moeten roteren en dus wordt het heel moeilijk om een onbetwiste starting five samen te stellen...
En nog moeilijker om te beslissen wààr ik op de bank ga zitten.
Want dat staat vast: nu ga ik niet meer langs die lijn lopen, zenne !!
Tot op 't Kersttornooi: openingsmatch tegen Salamanca !!!

Marco Polo