Zaterdag is Jo overleden:
vriend uit de vroegste tijden van mijn "volwassen" leven, kameraad van familie-uitstapjes en vakanties, bouwmeester van mijn thuisbasis en hoewel wij beiden evolueerden in een totaal verschillende discipline, biotoop en op onvergelijkbare niveau's ... een geestesgenoot.
De klik en het empathisch beleven dat er van bij de eerste ontmoeting was is steeds gebleven...
Zelfs de jarenlange periode waarin we allebei en ieder op zijn eigen manier helemaal opgingen in datgene wat ons zelf het meest beroerde, architectuur en basketbal, en waarin we door omstandigheden helemaal geen contact hadden met elkaar heeft niets afgedaan van die verstandhouding.
Dat bewezen de laatste ontmoetingen...
Jo vertrekt nu veel te vroeg.
Zoals een collega van hem schreef: " Met Jo verliezen we één van de meest geïnspireerde en inspirerende krachten, zo niet de topfiguur van onze huidige architecten-generatie."
En vanuit eigen ervaring, hoewel ik een leek ben in de architectuur-branche, kan ik dat bevestigen: bedankt Jo,
voor het huis dat je zo perfect op mijn maat wist te realiseren.
Bedankt...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten