"We" hebben er net onze eerste werkweek voor eigen rekening opzitten, althans volgens de wijze mensen van PWC. Is het een beetje meegevallen? Iedere avond de zuurverdiende centjes geteld die nu wél in de eigen geldbeugel verdwijnen? Tevreden? Of mag het toch iets meer zijn??
Zoals eerder gezegd is heer Polo al vele weken "voor zijn eigen" bezig, maar aangezien dat maar voor de helft van de tijd is moest ik wel eerder voor het persoonlijke gewin gaan. Toch is dit niet mijn eerste bekommernis en gaat de aandacht meer naar het dagdagelijks temporaal-klimatologisch welbevinden. Ik besef maar al te goed dat dit een luxe-probleem is, edoch: het is alom geweten dat ik een luxe-paard ben en mij af en toe en bij regelmaat wil laten leiden door mijn buikgevoel...
Is het kwestie van perceptie of zaten we gisteren echt in de zeik? Hier viel de godganse dag én vrijwel continu een hoeveelheid water die met geen millimeters per vierkante meter meer was uit te drukken. De postbode kwam in schoolslag de straat ingedraaid en de schoolgaande jeugd crawlde stroomopwaarts richting eerste examens. Gelukkig hadden mijn winkelende buurvrouwen gekozen voor de rugcrawl en toonden zij zich en passant van hun beste zijde. Het is meer dan de moeite waard!
Het was tot laat in de namiddag watertrappelen om het hoofd koel en boven het als naar Belgische gewoonte al te kille water te houden. Gelukkig kwam dan de kentering, net als na de zondvloed mag ik aannemen: de vogels begonnen weer te zingen en vlogen hun veren droog in rondjes onder de avondzon, de straatkatten uit de buurt moesten zich weer reppen voor de rosse kater van nummer 3 en zij die plichtsgetrouw en traditiegewijs een blokje omlopen met de hond deden dat nu met de glimlach. 't Is zo simpel allemaal: koude, regen en slecht weer maken ons ongelukkig en bij de eerste zonnestraal is al die ellende weer snel vergeten.Zo simpel allemaal...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten