Veel te kort...

Is het in de loop van het jaar voor een semi-pre-gepensioneerde al aardig druk, dan bereikt de vulling van het agenda zijn en/of haar hoogtepunt tijdens de maand juni. Er worden afspraken gemaakt en bijeenkomsten gepland, etentjes geboekt, vrienden uitgenodigd, ja zelfs een theaterbezoek en/of cinemake moet kunnen tijdens de maand van Juno, echtgenote van Jupiter.
Zo verging het ook mij tijdens de voorbije dagen en een weekend, zelfs zo'n oeverloos lang als het mijne, is dan ook meteen voorbij.
Alles begon met "dé ploeg", mijn basketvrienden met hun eega's:
de ganse vrijdag werd besteed aan de voorbereiding van het culinaire avondgebeuren. Wereldkeuken en straffe verhalen...

En het strafste van al: Swa in de keuken!
Het leek wel een aflevering van "Mijn Restaurant".

De verhalen kwamen met regelmaat tot laat in de nacht, werden door onze scriptor van dienst op kunstige wijze aan het papier toevertrouwd en daarna doorgespoeld met ruime hoeveelheden (al dan niet, maar meestal wel) geestrijke drank.
Resultaat: wederom een geslaagde bijeenkomst en het voornemen om dat in het najaar nog maar eens te herhalen.

Daags nadien werd er verzamelen geblazen in het college van Essen. Van 1963 tot 1969 heeft Uw dienaar er lief en leed gedeeld met een kluts leeftijdgenoten. De sterksten, of waren het toch de sluwsten (?), overleefden het en zwaaiden in juni 1969 af.
De crème de la crème uit deze selectie, de elite van de massa, de fitsten na een zes jaar lange bergetappe, de ware die-hards waren zaterdag op het appèl om het 40-jarig jubileum van onze college-graduation te vieren. Met acht Mohikanen was de afspraak gelukt, en zeven waren er op tijd voor de groepsfoto...

Patrick, door omstandigheden geheel buiten zijn wil en met een geval van heirkracht van hier tot in Tokyo, deed er evenwel alles aan om de groep nog binnen de tijdslimiet te vervoegen.

Zoals U ziet was geen inspanning hem te zwaar, en het is gelukt! Pater Louis Vercammen, CssR, was de eregast maar tegelijk de gids en voorganger in de zeer befaamde boekenverzameling van de Rommeshoef, dat eiland in het groen.

U merkt met mij dat de Zeer Eerwaarde nog niks van zijn kwaliteiten verloren heeft: hij wijst hier nog gezwind en "blind" de juiste passage aan in een drukwerk uit 1704!
De "tijd van toen" herleefde tijdens de receptie, de rondgang in de bibliotheek, de wandeling, het aperitief, de breugeltafel en het zeer geslaagde nakaarten tussen pot en pint. Het was, na die van 1994, onze tweede reünie. En of we er van genoten hebben?!!!

Zondag werd in ruime mate besteed aan recuperatie, en dat was nodig! Zeker als U weet dat Polo & Pola 's avonds alweer helder van geest present wilden zijn in de Arenberg, alwaar de gebroeders Raf & Mich Walschaerts, wellicht beter bekend onder hun artiesten verzamelnaam Kommil Foo, een presentatie ten beste gaven van hun laatste theaterproductie WOLF.

Bloemen, kransen, loftuigingen noch eerbewijzen kunnen voldoende mijn bewondering voor deze gasten uitdrukken.
't Is als goede wijn: ge moet hem drinken, en hopen dat er nog heel veel van die flessen in de kelder liggen.
Woorden schieten hier te kort, veel te kort...

Marco Polo