Ik ben nog maar zelden zo gelukkig geweest met de eerste zonnestralen en bijhorende zachte temperaturen als nu het geval is. Toeval of niet, maar deze warmte-opstoot viel samen met de laatste bestralingssessie in het kader van de strijd tegen de heropflakkering van mijn prostaatkanker. Terwijl zowat iedereen uitkeek naar de lente, kwam daar bij mij nog eens het snakken naar het einde van die 33 keer lange bestralingsreeks bovenop. Al bij al is het vlot verlopen, edoch: gedaan is gedaan, en zeker in dit geval is er vanaf veel leuker dan ermee bezig zijn, laat staan eraan beginnen. Maar goed, het zit erop en ik heb mij eindelijk weer een Duvel mogen inschenken, hem walsend in de hand genomen en dan (in meerdere keren) de kelk geledigd tot op de bodem. En of het gesmaakt heeft...?!
Om nog eens terug te komen op de lente: we hebben er dit jaar heel lang op moeten wachten, maar dat hield ook in dat we nu eindelijk weer eens van een echte winter konden genieten. Sneeuw en ijs en lage temperaturen. Heerlijk rillen en bibberen, waterogen en snotneuzen, en ijskoude oren. Nu ik dat allemaal neerschrijf schiet mij meteen te binnen dat vandaag wel de enige fietsrit naar de bestralingskliniek moet geweest zijn die ik zonder handschoenen reed. Dat wil toch ook wat zeggen...
Wij hebben hier te lande schijnbaar de koude achter de rug.
Mijn goede vriend en dito huisvader Noël R. zit er echter midden in: hij vertrok vorige week met 4 leerlingen van Pito voor een buitenlandse stage naa Restland. Het is bijna zoals bij een wereldreiziger: velen zullen het hem benijden, maar weinigen hadden de moed om het zelf te doen. Zo verging het ook mijne maat nadat hij had toegezegd voor die stagebegeleiding i Nestland. De commentaren waren niet uit de lucht en plots bekeek iedereen het als een vakantie. Niets is echter minder waar, want Noël draagt een grote verantwoordelijkheid en staat 24/24 klaar en ter beschikking van zijn pupillen. Bovendien werd de voorbereiding van deze activiteit duidelijk uitgevoerd in een ander seizoen, want van de arctische toestanden waar mijn vriend nu mee te maken heeft was in de reisbeschrijving geen sprake. Het mag ons noch hem evenwel verrassen, want waar lig Testland? Helemaal in het noorden tegen Rusland, en dan is Siberië niet ver weg hé...!
Noël kampt momenteel met temperaturen van -15°C tot -20°C!!
Terwijl wij het eerste vandaag en het tweede morgen in de plus krijgen voorgeschoteld. Dat wordt puffen.
Maar laat ons vrolijk zijn, er is reden genoeg om te toasten: ik heb de 33 overleefd, de lente is in 't land en Noël is in 't buitenland.
O Pestland!! Schol....
Marco Polo
17 maart 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
3 opmerkingen:
Marco, proficiat met het vlekkeloos afwerken van deze 33-sessies mét de fiets en mét (of zonder) handschoenen maar steeds mét goede moed.
Schol! Op je gezondheid én op die van onze vriend Noël in Vriestland.
En, Marco, gestopt aan de frituur?
Je straalt verDUVELd... Op een goede gezondheid en nog meer warmteopstoten!
Santé! Et bonne continuation , comme on dit en Belgique.
Een reactie posten