Op temperatuur...

Hoewel het nieuwe seizoen met de nodige haperingen van start gaat en er van enige standvastigheid in het voorjaarsweer nog geen sprake is gaat er niets, of alleszins heel weinig boven het zich nu toch stilaan ontwikkelende Primavera-sentiment.
Ik voel me goed en geraak op bedrijfstemperatuur, zodanig zelfs dat mijn biologische thermostaat af en toe een sprongetje wil maken en mij aanspoort om alle gewaden af te gooien en over te gaan tot het (in mijne) pure genieten van de aangename omgevingstemperatuur. Hierbij moet ik U allen, en Il Signore Spaghetti in het bijzonder, eerlijkheidshalve mede geven dat de 28° Celsius nog lang niet bereikt zijn en dat we hier ten Poldere, net als elders in Belgarije, dus nog van een ruime groeimarge kunnen gewagen. Geen paniek echter: wat niet is kan nog komen, en als ik het zo zie is het er op sommige plekken al ....

Daarom heb ik besloten om de steven nu alvast even zuidwaarts te wenden en mij in buitengewoon aangenaam en erudiet gezelschap naar Lutetia te begeven. Ik verklaar mij nader: Chantal, Dany en Guy (de reeds hoger genoemde pasta-signoriteit) begeleiden mij op een queeste naar de grote Lichtstad. Spelbreker Frank De Boosere wist mij te vertellen dat op dit moment bovenstaande prent, noch iets gelijkaardigs, zou te bewonderen zijn langs de boorden van de Seine: morgen zullen we wel kunnen genieten van mooi lenteweer, maar verder zal het meteorologisch ballonnetje niet opgaan en is er behoorlijk wat kans op wind en regen.
In deze onderschat hij echter de Pito-crew schromelijk, want als altijd hebben wij een uitgekiend Plan B. Waar denkt U trouwens dat wij onze leerlingen heen loodsen als we een museum bezoeken? Neem nu het Louvre...

Daarvan komt zelfs de grootste cultuurbarbaar op temperatuur...

Marco Polo