Dat hebben we weer gehad!

Was het donderdag een frisse en mistige bedoening in het Süd-orientierte Anzère, dan kregen we gisteren een klimatologische Wiedergutmachung van de allerhoogste kwaliteit. Zon, blauwe lucht en bijna zomerse temperaturen. Voor de skiërs onder ons de gelegenheid om de omliggende pistes nog een laatste keer af te schuimen, en dat met goede sneeuw en verder niets dan gunstige omstandigheden. Een mooie afsluiter van een prima ski-week. Nolleke was aan zijn derde fietsrit toe en deed het goed. Net als Jeroen Brouwers weet hij hoe het moet… Mocht “De Panne” ooit in zijn schema passen dan zal hij daar zeker hoge toppen scheren! Uw dienaar zelve trok er nog eens wandelend op uit, en verkende deze keer de GO-tour. Dit nog steeds ruim van sneeuw voorziene wandelpad slingert zich langs de bovenrand van het dorp en biedt op het einde een prachtig uitzicht op de achterliggende en niet aan ski-toerisme onderhevige, want te steile, berghellingen.

”Only the rocks live forever…”

Dankzij de zelfontspanner van m’n Limux en een snelle hinkstapsprong van mijnentwege om alsnog in beeld te komen kunt U delen in een extatisch moment van aanbidding voor de de besneeuwde alpenwanden. ’t Werd een heel genietbare tocht tijdens dewelke ik voortdurend getuige was van de strijd tussen twee seizoenen. Het resultaat is op voorhand gekend, maar het is verdomd prachtig om die eerste krokussen door de oude koeienvlaaien te zien breken.

Ik kan ze bijna horen groeien, zo stil is het hier...
Iets verderop komen de vorig jaar gehoutveste boomstammen stilaan vanonder de smeltende sneeuwlaag tevoorschijn.

Massa’s hout in hoge stapels langs het bospad: zou het volgend jaar weer een strenge winter worden?

Na de buitenactiviteiten komen wandelaar, fietser en skiërs samen om aan de grote opruim van het appartement te beginnen. Vele handen maken licht werk, en in geen tijd is de klus geklaard. Na een laatste en, hoeft het nog gezegd, overheerlijk en gezond avondmaal stort de ganse groep zich een laatste keer op het kaartspel. Deze week is nog maar eens gebleken hoe snel een verslaving kan toeslaan. In ons geval gaat het om Chinese Poker. Voor de vijfde keer op rij is de avond gevuld met het langdurig nadenken of twijfelen bij het voorspellen van de te halen slagen, de al dan niet gelukte pogingen om ze inderdaad binnen te halen, de vergoeilijkende uitleg na elke gespeelde ronde om de flaters goed te praten of het eigen geluk in vakkundige spelstrategie om te bouwen, het opmaken van de tussenstand en de ultieme gok-ronde met de laatste kaart op het voorhoofd… Slapen.

Om half zes uit de veren. Vertrekken. Eerste 200 km slaapdronken op de achterbank. Terwijl een kille ochtendzon door de nevelslierten probeert te breken horen we dat politiek Polen zowat onthoofd werd bij een vliegtuigongeval in Rusland. Onze reis verloopt goed. Vlot verkeer.

Koffie op de laatste stopplaats in Zwitserland. Terug de auto in, en nadat ik de Isiah Thomas-story in The Book of Basketball heb uitgelepeld staan we al bij de Duits-Franse grens aan te schuiven. Eli is onvermoeibaar en Katie moet het stellen met amper een uurtje om het stuur even over te pakken.

Nog één plaspauze, en dan hebben we het weer gehad…

Marco Polo