Aftellen...

Daar draait het tegenwoordig om.
Op school sleept de meerderheid van zowel leerlingen als leerkrachten zich door de laatste lesdagen richting eindexamens. De warme, zeg maar hete periodes die we in de voorbije weken te verwerken kregen hebben de weerbaarheid van de schoolbevolking behoorlijk aangetast. Gezucht en tandengeknars was tijdens de maandagse lessen mijn deel: een foute inschatting van de eindfase leverde mijn pupillen nu niet meteen de aangenaamste momenten van het jaar. Maar het weze zo: zij hadden de planning in eigen hand en gingen enkele weken geleden voor de foute opties. Dan waren de klasgroepen die dinsdag aan bod kwamen iets gelukkiger, in de aanloop veel verstandiger en qua samenwerking het ganse jaar ook veel genietbaarder. Drie keer op rij kreeg ik een enthousiaste groep op de grasmat om na een geïmproviseerde haka een stevige partij rugby af te haspelen. Leuke dag. Prima afsluiter voor heer Polo, want daarmee zit het lesgeven er voor dit schooljaar op. Het aftellen laat ik vanaf nu over aan de anderen, en voor ik het goed en wel zal beseft hebben zijn de examentoezichten daar waarna ons alleen nog een dagje delibereren en een eindejaarsparty rest.
Wat voor heer Polo een heerlijke tijd wordt, is voor vele collega's een barre eindrush met tussendoor klassementspurten om de punten voor dagelijks werk op tijd in te voeren, de examenvragen volgens afspraak in te dienen, hopen dat het drukwerk succesrijk verloopt, de massa's examenkopij in ontvangst te nemen om dan te verbeteren en punten te tellen tot de pedagogische dood erop volgt. En tussendoor tellen ze af naar een welverdiende vakantie.

Hopelijk brengen zij het er beter vanaf dan onze lokale vertegenwoordiger van de Hobokense merelpopulatie. Bij een te hoge graad van bevolkingsdichtheid gaan deze zangvogels er enorm hard tegenaan. Verdediging van of strijden om het noodzakelijke territorium en vechten voor een lekker wijfje kan zware gevolgen hebben.

Deze jongen ziet er niet bepaald vrolijk uit. Zaterdag en zondag leek het erop dat zijn uren geteld waren. Maandag keerde het weer echter, en met de afkoeling kwam bij hem ook het herstel.
Hij fluit weer dat het een lieve lust is, maar dan wel met een kale keel. 't Zijn barre tijden...

Met de start van de Pito-examens beginnen ze er ook in Zuid Afrika aan: het WK voetbal 2010. Het aftellen naar de eerste wedstrijd en de aansluitende maand "top"voetbal doorkruist bij velen de voorbereiding van de examenperiode en dat zullen we geweten hebben. Voor de leerlingen mag het geen probleem zijn: voormiddag examen, verfrissen, eten, wedstrijd om 14 uur, thee of koffie, wedstrijd om 17 uur, eten en een wandelingske, wedstrijd om 20 uur, een pintje of een cola, op tijd gaan slapen en de volgende dag weer fris op post voor het volgende examen. Een betere timing kan men zich nauwelijks voorstellen. Studeren?? Daar is het nu te laat voor, dat moest in de loop van het voorbije schooljaar al gebeurd zijn. Nu wordt enkel het bewijs geleverd van de voorheen verworven kennis.

Om af te sluiten wil ik de supporters van de Mannschaft (als die er al zouden zijn tussen de lezers, -innen en -essen van deze blog) geruststellen: na de Shakira-vertraging bij hun vertrek naar het WK is alles toch nog in orde gekomen. Een plaatselijke verslaggever heeft mij gemeld dat de ploeg na een voorspoedige reis reeds een training achter de rug heeft, en dat de sfeer "sehr gemütlig" is. Schweinsteiger is in grote doen en eist voortdurend de bal op. Aftellen dus, naar de eerste schermutseling....

Marco Polo