Drukke week achter de rug...

U zult het waarschijnlijk niet geloven en mij in één beweging van grove overdrijving betichten, maar het is zoals ik het hier neerschrijf: "Ik heb een drukke week achter de rug!"
Deze keer zijn het de schoolse en huiselijke bezigheden die mijn tijd opslorpten en belet hebben om de mij zo vertrouwde blogregelmaat te vinden en aan te houden.
Dochter Anke heeft vorige zondag La Pola bij de reishand genomen en samen zijn ze er een week op uit getrokken naar Cyprus. Voor de zon.... en laten we daar net nu ook hier in ruime mate van voorzien zijn geweest. (kon dit niet eenvoudiger?)
En nog steeds, want ik maak van een zonneschuilbeurt gebruik om het blogklavier met lome vingers te beroeren. De warmte heeft allicht ook invloed op de vorm van het volgende verhaal, als er al van enige conformiteit of romaneske consistentie sprake mag zijn.
Tijdens de uithuizigheid der vrouwe(n) kan een man alleen vele kanten op. Aangezien ik, U kan mij op m'n woord geloven, een zorgend type ben en zij die voortdurend het voorwerp uitmaakt van mijn zorgzaamheid nu schittert door afwezigheid, moest ik anderen opzoeken en vragen om tussentijds mijn préoccupatoire gedrevenheid te ondergaan. Aan slachtoffers geen gebrek.

Maandag heb ik Bram en Sven in de culinaire watten gelegd.
Na een doordeweekse werkdag heb ik pal in het midden van mijn schoolweek een bezoek gebracht aan de sauna om geest en lichaam te reinigen, heb inkopen gedaan en ben daarna aan het bereiden geslagen. We hebben lekker gegeten en er de tijd voor genomen. Om half elf stond ik nog in de keuken...

Op de avond van schooldag twee, wanneer mijn weekend een aanvang neemt, kreeg ik mijn neven langs moederskant en Jan en Guy,mijn twee broers over de vloer. Dit als gevolg van een snelle afspraak na een nog sneller voorstel om niet steeds te wachten tot er weer een begrafenis is om elkaar te ontmoeten.
We hebben deze avond ingeschaald als eerste voorbereidend gesprek op een mogelijke reünie na vele jaren met een ruimer gedeelte van onze familie, of wat er nog van overschiet.
De heren waren in topvorm: de blonde en bruine Leffe, de DobbelPalm en dat verDuveld lekker Moortgatse gerstenat droegen bij tot een ongedwongen sfeer waarin iedereen zich brainstormend kon laten gaan en wij met z'n allen tot een evenwel voorlopige, maar verdacht constructieve besluitvorming zijn gekomen. Na het nuttigen van thee en/of koffie met daarbij een ruime portie Brugs gechocolateerde confiserie, overgoten met een Veusseltje waren wij het eens over volgende punten:
1. Hier moet een vervolg op komen.
2. Jan zal voor deze bijeenkomsten blijvend voor Brugse chocolade zorgen.
3. Uw dienaar spreekt noenkel Michel, voorlopig nog geen familie, aan om leveringen van voldoende verse Veussel te organiseren.
4. Werktitel voor de familiereünie: Gendarmerielaan 26
5. Als we goed werken blijft dat zo.
6. In 't ander geval, als we niet goed genoeg ons best doen, kan het ook Gendarmerielaan 17 worden, en dichten we ons zo een pad naar de toekomst voor alle neven & nichten...
Na de vergadering trok iedereen huiswaarts(?) om tijdig aan de volgende werkdag te kunnen beginnen.
En ik bleef achter met mijn weekend...

Ook dat is weer goedgevuld. Na een nog flitsender afspraak, en met goedkeuring van La Pola, stonden donderdagavond mijn Salamanca-collega's Egon en Katrijn op de lijst der genodigden. Het weer was ondertussen voor de tweede keer in vier dagen 180° gedraaid en we genoten van een BBQ bij zomerse omstandigheden. Sta me toe hier een beroep te doen op de door mij regelmatig ge(mis)bruikte uitdrukking "Eén beeld zegt meer dan...."

Tussendoor heb ik wat in de tuin gewerkt, een eindwerk nagelezen, schoolpunten verwerkt en ingetikt, geluierd in de zon, genoten van een fietstocht en een extra sauna-namiddag met veel zonneweide, een tweede keer in de tuin gewerkt en gepoetst in huis om moeder de vrouw morgen een cleane ontvangst te bereiden ten kastele Polo. Zo, dat was het.
Nu snel een douchke pakken, en naar de jaarlijkse PITO L.O.-BBQ.
Ik zie wel of er bruikbare beelden zijn voor de volgende blog.
Misschien zeggen die wel té veel....

Marco Polo