Smeetsonian Rhapsody in Salamanca...

Derde ochtend in Salamanca en voor de derde keer ben ik kansloos in de uitslaapwedstrijd. Geen wonder natuurlijk, en absoluut geen ramp als U weet wat bij heldere hemel de troostprijs is voor dit falen: een clair-obscure uitzicht op de zonsopgang over Salamanca vanuit Anke's appartement. Bovendien kost het mij geen moeite, integendeel: ik verdien er nog aan. Want ook in Castilla y Léon heeft de morgenstond...

... en heb ik tijd om in alle rust aan mijn derde boek in 2011 te beginnen. "Lezen" welteverstaan!
In de 10 kg Ryanair-handbagage had ik deze keer plaats geruimd voor de laatste Mart Smeets: TOP. De aanstekelijke schrijf- en vertelstijl van heer Smeets heeft mij steeds aangesproken en doet dat na het verorberen van zovele stukjesboeken nog altijd. Zoon Bram weet dat maar al te goed, en dus ook waar hij zijn ouwe een plezier mee kan doen als kerstcadeau. Merci zoon, het is weer helemaal raak. Ik zit hier in de Spaanse vroegte te genieten van leuk beschreven sfeerbeelden en zeer herkenbare situatieportretten. Voorlopig heb ik mij op de winterspelen 2010 in Vancouver gesmeten. Het gaan erin als zoete koek. De kortverhalen over de foute wissel, de olympische over-organisatie, de oranje HHH-recepties, de angst van de bobslee-stuurman, de onderschatte prestatie van Mark Tuitert op de 1500 meter, de voorthollende en onpersoonlijke mobiele journalistiek, de eenzame Chinees met zijn fout geplaatst drankstalletje aan de achterzijde van het schaatsstadion zijn evenzovele van lichtvoetigheid getuigende en vanop afstand beoordelende prozapareltjes. You love him, or you hate him. Voor mij geldt tot nader order nog steeds het eerste. En wat meer is, het is weer zover: Smeets lezen zet mij aan tot anders kijken naar, grondiger bloggen over, wisselender beschrijven van en zelfs een ietsie pietsie dieper nadenken over de al dan niet dagelijkse gang van zaken.

Mijn basketspelende dochter is ondertussen ook boven water, heeft voor de derde keer de slaapwedstrijd gewonnen, wurmt zich door het laatste hoofdstuk van haar turf en dient in aanloop naar de wedstrijd van vanavond als achtergrond voor het fotografisch bewijsmateriaal dat de aanwezigheid van Smeets' TOP in Salamanca moet aangeven.

De andere kijk op de zaak mag al blijken uit nevenstaande prent: zo zie ik Salamanca pas bij een twaalfde bezoek. Waar sta ik, en wat zie ik? Vroeger zou ik wellicht geen aandacht geschonken hebben aan deze doorkijk, maar gisteren vond ik het wel de moeite om na een bezoek aan de Hospedería de Anaya de uitgang van dit voormalig studentenpension op foto vast te leggen. Correctie: in pixels op te slaan! Wie anno 2011 hier buitenstapt heeft net een college, of zelfs een examen Duits, Portugees of Frans achter de rug en haast zich over de trappen het zonnige stadscentrum en de studentikoze vrijheid tegemoet. Dat ga ik straks ook nog doen, en geheel in de Smeets-traditie toch maar even een paar winkels binnenlopen om misschien nog een favoriete trui en bijhorend hemd te "scoren" bij Springfield...?

Vanavond is er de competitiematch Avenida-Soller, eten bij Cervantes, bagage pakken en dan zit ons weekend er weer op.
Hasta mañana, maar dan opnieuw vanuit Hoboken.

Marco Polo