Brasil 2011 - Part Five

Voor de finale bijdrage van Uw reporter ter plaatse heeft Polo, zoals door Dona Pola zelf gepland, zijn bagage in Rio gedropt. Copacabana is mijn thuisbasis tijdens de laatse drie dagen van ons verblijf in Brazilië. Na de schabouwelijke internetfaciliteit in Manaus, zit ik nu in een van airco voorzien lokaal waar de verbinding met het wereldwijde web supersnel gaat en waar het bovendien geen enkel probleem oplevert wanneer ik tussendoor vlug een paar foto's wil opladen naar deze blog. Ik was in mijn vorige bijdrage blijven steken bij onze tocht naar de jungle. Voorwaar een heel avontuur. Een gemotoriseerde sloep bracht ons na een 200 km-lange busrit nog een heel eind verder op een zijrivier, en toen kwam de lodge in zicht...

Installeren, lunchen, siësta... en dan meteen op stap. Op stap met de boot bedoel ik: een verkenning van de nabije omgeving, een fikse regenbui er bovenop en aan het eind een rondje piranhas vissen. Ongelofelijk, we vangen zelf ons eten voor het avondmaal...

Later op de avond werd het nog straffer: onze gids kon in het pikdonker een jonge alligator verschalken en dappere Pola was er als de wilde kippen bij om met het roofdier in kwestie op de foto te gaan. De bewonderende blik van Uw dienaar is niet geforceerd, edoch geheel en al naturel!

De volgende ochtend zaten we weer met z'n allen in hetzelfde schuitje. Een half uurtje peddelen om dan drie uur door de jungle te wandelen op zoek naar dieren en planten. De eersten lieten zich niet betrappen, en de anderen konden niet weg. Wat ik U niet wil onthouden is deze blik op een rimpeloze waterpartij bij een heldere ochtend in Amazonia...

En al evenmin het kleurenpallet van de zonsondergang diezelfde avond...

Aangezien het waterpeil van de rivier al behoorlijk laag was werd het moeilijker om in de grote vrijgekomen ruimte nog dieren te spotten. De klemtoon lag dan ook op het vissen, en om het Pola-verhaal helemaal rond te maken kan ik U melden dat zij, en zij alleen, op onze laatste vistrip nog een tucunaré aan de haak sloeg. Veel uitleg ga ik er niet bij geven, alleen dat het beest te zwaar en te sterk was om door de visvrouw zelve aan boord te worden gehesen. Dat was werk voor de gids. Het poseren met de trofee heeft Uw dienaar dan weer op zich genomen: zo waren de taken eerlijk verdeeld...

Na onze terugkeer uit de jungle hebben we nog even in Manaus vertoefd. Tijd genoeg om de samenvloeiing van de donkere en lichte rivier te gaan bekijken alvorens die onder hun beidjes de gigantisch grote Amazone gaan vormen. Echt waar: dit is géén olieplek van PetroBras op de rivier, maar een live-beeld van een wel heel speciaal natuurverschijnsel.

Ondertussen zitten we dus in Copacabana. Vandaag slecht weer, morgen beter en zon (aldus zoon Bram tijdens een chatsessie tussen het bloggen door...). Vandaag dus shoppen, en een sfeerbeeld vanuit het kamerraam...

Dit was het vanuit Brazilië. Bij leven en welzijn horen, zien of spreken wij elkaar vanaf volgende week weer in ons eigen Belgikistan, of hoe die regio ondertussen ook mag benoemd worden. En wees gerust, niet alles is verteld in deze blogbijdragen: er is nog voldoende stof voor meerdere verhalen en gesprekken. Allicht bij een caipirinha...?!

Marco Polo