Even bekomen...

Ongeloof is mijn deel bij de vaststelling dat de week er weeral opzit. Nog maar pas bracht ik U op de hoogte van mijn aanstaande en inmiddels reeds gepasseerde uithuizigheid of daar zit ik alweer aan m'n eigen pc-tje om verslag te doen van onze trip naar het zonnige zuiden. Aangezien we de ochtendspits rond Brussel wilden vermijden startte ook nu onze uitstap 'vooravondlijk' met een zoveelste comfort-overnachting in Hotel South. Na het ontbijt werden we heel relaxed en goed op tijd naar de luchthaven gebracht en kon de eigenlijke reis beginnen. Ryanair-vliegen op Madrid, Hertz-huurauto oppikken en dan zo'n 30 km over de magistrale verkeersringen rond de Spaanse hoofdstad.
Wat een ruimte...
Doel van onze rit is Alcalá de Henares, geboortestad van Cervantes-de geestelijke vader van Don Quichote de la Mancha.
La Pola heeft andermaal een perfecte reisorganisatie afgeleverd, en dus vinden we zonder al te veel problemen een veilige parkeerplaats in het centrum van de stad en vlakbij Hotel-Restaurante Cervantes. Dit gezellig en pretentieloos hotelletje is onze standplaats voor de komende dagen. Het wordt direct (en voor mezelf misschien net iets teveel) genieten van de zon. Terrasje en een pintje. Beetje wandelen, lekker eten, glaasje wijn en een echte Spaanse en dus late siësta als gevolg. Daar kom ik niet zo heel fris uit, en dat ga ik de volgende dagen meermaals moeten bekopen. Toch gaan we nog even een frisse neus halen en maken we wat prentjes van een sfeervol stadje bij valavond...

Komt Don Quichote hier van links of van rechts?

Plaza Cervantes

 

Rua Mayor

De volgende dag verschijnen onze vrienden uit Salamanca op het appel: samen met Mari Cruz, Lourdes, Daniel, Jesus en Manolo trekken we nog eens door de gezellige straatjes. Het traditionele terrassengenot neem ik er graag bij, maar nu met meer voorzichtigheid: een cola is voldoende en een beschermende tulband (waarvan gelukkig geen foto) tegen de zon doet wonderen. Daarna is het tijd om te lunchen 'op z'n Spaans'...

Om onze spijsvertering een handje toe te steken wandelen we nog maar eens door de Rua Mayor, en kijk: tijdens de siësta is het in deze langste gaanderijstraat van Spanje nog rustiger dan 's avonds laat. Geen kat op straat...

Dan maar een koffie en daarna de auto's in om door de toenemende avondspits naar Rivas te rijden, zo'n 30 km verderop. De meisjes van Wisla kunnen op heel wat supporters rekenen, en met een gedeelte daarvan ben ik al een hele dag op stap. Die verdienen dus een foto apart.

 

Over de wedstrijd zelf ga ik kort zijn deze keer: sterke prestatie van 'ons klein', spannend scoreverloop, maar niet goed genoeg om te winnen. 71-66 en in de rangschikking voor de volgende Europese ronde kan er nog vanalles gebeuren. Na de match gaan we nog 'een kleinigheid eten' en komen in een overvolle taverne terecht tussen de voetbalfans. Alle tv-schermen kleuren knalgroen, en daarop speelt zich de zoveelste 'clásico' af tussen Real Madrid en Barcelona. Een belevenis op zich en een meer dan sfeervol etentje. De nachtelijke terugrit verloopt feilloos, maar de naar mijn huidige normen 'drukke dag' zal toch weer zijn tol eisen. De volgende ochtend bezoeken we het geboortehuis van Cervantes, maar daarna is mijn pijpke uit. Nog even extra rusten, inpakken, autorit naar Aeropuerto Madrid-Barajas en zonder enige vertraging terug naar huis.
Even bekomen, maar het gaat alweer beter.

Dat vindt ook deze madam...

Marco Polo