In mijn gedachten...

Zaterdag, op de voorlopig laatste echte winterdag hebben we Luc na de kerkdienst met vrienden en familie naar zijn aardse rustplaats gebracht. Het was er barkoud op die begraafplaats, zo koud dat we het korter moesten houden dan gepland. Kort, maar waardig: daar kon Luc zichzelf ook wel in vinden. En dan toch dat extraatje: een stevige sneeuwbui en een bitterkoude wind. Samengedrumd en dicht bij mekaar beschutting zoekend onder de paraplus hebben we finaal afscheid genomen.  Een moment om te onthouden.

Ik ga je niet vergeten 'nonkel'...

Marco Polo