J'adore 'Il Padrino'...

Later, veel later, wanneer de dieren misschien al opnieuw zullen spreken en de mensen er wijselijk weer het zwijgen toe doen, zal ik misschien het papieren exemplaar van deze blog nog wel eens ter hand nemen om manueel door de vele pagina's reutefleut te struinen. Momenteel vullen 1435 A4-tjes reeds drie breedband kaften en zo goed als zeker volgen er nog...
Het wordt wellicht meewarig lachen met m'n eigen dwaze standpunten, zuchten om zoveel onbenul en een pak ergernis om de na jaren nog steeds weer opduikende taal- en schrijffouten. De rode potloden liggen klaar. Het zal mij dan ook opvallen hoe dikwijls een bijdrage aanvangt met excuses om het lange uitblijven van eindelijk weer een schrijfsel. Wanneer er in de directe omgeving met vrienden of familie iets ernstigs aan de hand is en lichthartig bloggen echt niet lukt, wanneer het relativeringsniveau in de schrompelende resten van mijn jongensbrein weer eens hoge toppen scheert en ik niks het vermelden waard meer vind, wanneer ik bij God niet kan verzinnen wat Uw en mijn aandacht nu toch gaande kan houden en enige attentie verdient. In die zin zal ook deze aanhef worden gemarkeerd, maar dan wel om minder zwaarwichtige redenen. Een weekje weg met de oudjes van het Sportkot, een kommuniefeest, een middagje golfen, een familie-etentje tussendoor en finaal nog een reünie met de mannen van '69. Voor ik het goed besefte waren we weeral twee weken verder...

Ik zal U niet aan het lijntje houden, want ik weet hoe kostbaar Uw aller tijd wel is. Daarom volgt hier een korte impressie aan de hand van een paar zelfgeschoten prenten. Om te beginnen deze citroenen uit Sicilië, het eiland van Il Padrino. Naast de vele restanten van Griekse theaters en Romeinse tempels zijn het deze 'limoni d'Italia' die het meeste indruk op mij gemaakt hebben. Mmmm...

Na een week vol archeologische hoogstandjes en een topexcursie naar de Etna zijn we middels een tussenstop in Milaan met nog 21 andere passagiers in een Airbus A320 (met 168 zetels) teruggekeerd naar Brussel. Van een gigantische ecologische voetafdruk gesproken: dit was er een!! 

Daags nadien was er al de eerste kommunie van 'onze' Witse, en kijk eens wat voor een mooie familiefoto dat heeft opgeleverd...

Van het golfen op vrijdag zijn er gelukkig geen opnames gemaakt. Hopelijk levert deze oefensessie wat resultaat op, zodat ik U na de open invitatiedag van volgende week wel een of ander treffelijk beeld kan toezenden. En dan waren er den Herre, de Peet en den Théjoo...

De ervaring heeft mij geleerd dat ik mij als bloggende Marco bij sommige mededelingen  toch best onthoud van welke commentaar dan ook. Mijn lezers en lezeressen/-innen zijn wijs ende creatief genoeg om hierbij hun eigen bedenkingen te formuleren.

Tenslotte nog dit: bij onze terugkeer uit Sicilië bleek het bushokje tegenover mijn woonst opgesmukt en voorzien van een nieuwe reclamefoto. Van mij mag die daar nog lang blijven hangen. Vanuit mijn blogpositie heb ik er een heel goed zicht op, wat de inspiratie wellicht ten goede zal komen...

 

Marco Polo