M'n verjaardag vieren in eigen land. Het moet zo'n veertig jaar geleden zijn, of langer. Tussen de basketbalkampen van Leuven en daarna BoumBoum bleven er enkele
vrije weken over in mijn zomervakantie om de niet zo verre wijde wereld
in te trekken en, alvorens aan het nieuwe ketsenbalseizoen te beginnen, de batterijen weer op te laden. Want dat was wel eens nodig. Jarenlang was dit de periode waarin heer Polo en de zijnen hun tent(en) opsloegen in Zuiderse contreien.Veelal Frankrijk, la Douce. Later ook af en toe in Spanje. Maar altijd was ik ribbedebie en jaar na jaar na jaar kwamen de geschenkjes van La Pola en de kinderen bij de kampeer-ontbijttafel en werd er in heel intieme kring gevierd. Bij de meeste gelegenheden fier in Adamskostuum, wegens wederom een verblijf op een blote poepencamping. Heerlijk.
Maar deze keer dus niet. U las in de vorige bijdrage hoe de rikketik roet in het eten kwam gooien. En nog steeds, zij het in mindere mate. Niet helemaal gerust in de zaak, toch maar thuis blijven en afspraken maken voor enkele bijkomende onderzoeken. De eerder geplande drie weken in de Provence zijn gisteren geannuleerd. Deze keer niet, dus... tijd voor iets anders.
Kinderen en kleinkinderen gaan bezoeken op hun gezamelijk
GameTimeCamp in Overpelt en Neerpelt. En daar door het jonge volkje platgeknuffeld worden. Merci gasten, ik heb weer een toffe verjaardag beleefd. Daarbovenop zoemde de gsm heel de dag van de sms-jes, vielen de e-mails bij bakken uit de lucht en schoot mijn Facebookpagina bijna in de verjaardagskramp. Er waren er die me probeerden te bellen en zelfs die een bezoekje wilden brengen, maar om een of andere reden... En ondertussen hield La Pola de hele dag een wakend oog op mij: vinger aan de pols en rustig aan, dan breekt het lijntje niet.
Iedereen nogmaals van HARTE bedankt voor de vele lieve attenties. Ik ga er mijn stinkende best voor doen om al die gezondheidswensen in daden en realiteit om te zetten. Op naar de 63...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten