My GameTime...

De zomer heeft er eindelijk echt werk van gemaakt en dus kreunt Belgikistan onder tropische temperaturen. Ik meen mij te herinneren dat wij 'vroeger' op school nog leerden dat België in West-Europa genoot van een gematigd klimaat. Van matigen of doseren is nu echter geen sprake. Ik hoor de heer onze God daarboven al tussen zijn tanden mompelen: "Ondankbaren, inwoners van dat beloofde driehoekig 'melk en honing'-landje aan de Noordzee, gij hebt gezaagd en gelamenteerd omdat het zolang koud was dit jaar, omdat er zoveel regen viel tot een eind in mei, omdat het weer weer op nietsen trok. Awel... ik zal dat eens snel veranderen zie, ik zorg dat alles binnen de kortste keren is opgedroogd, de koude en de miserie vergeten, en... 't is weer niet goed!" Ons Heer heeft het niet gemakkelijk met zijn schepselen, maar geen compassie daarmee. Hij, den Almachtige, had ons maar anders moeten geschapen hebben gehad 'gat'!!

Wij, Polo & Pola, zijn ondertussen aan onze vijfde niet-vakantiedag toe. Niet naar het Zuiden, U kent de reden, maar 'gewoon' hier te lande. Alhoewel,... ook nu weer zorgt Heer Polo voor de nodige afleiding en schijnbewegingen. Wie dacht dat één weekend hospitalisatie voldoende zou zijn om dat gekke hart van mij terug op het juiste spoor te krijgen slaat de cardiale bal toch mis. Ook tijdens het voorbije weekend was het weer prijs. Zaterdagnacht, en ik citeer: "Rikke-tik, rikke-tik, tik, tik, rik, tiktik, tikker tik rik, rikke-tik, rikke-rikke-tik...." Er was geen touw aan vast te knopen: een tricky trick! Ze kennen mij daar al op spoed en hartbewaking, mijn klantenkaart raakt behoorlijk vol. Ook nu werd er een medicamenteuze mouw gepast aan het op hol slaan van mijn tijdbom en werd ik, na enkele (reeds geplande) onderzoeken met goede resultaten, opnieuw geschikt bevonden voor de dienst en ontslagen uit een heerlijk airco-gekoelde hartbewakingsunit en maakte ik na drie maal 24 uren dan toch ook kennis met de Belgische hittegolf. Valt al bij al nog mee, ik moet trouwens niks doen. Al snel kwamen er reacties en wensen voor een goed herstel, en ook nu weer gaat mijn dank naar U allen die mij belden, mailden, sms-ten, FB-chatten, I-messageden, een kaartje stuurden, een babbeltje opzetten, mij moed inspraken en goed raad gaven. Merci allemaal, het doet enorm veel deugd!

Om de titel van deze bijdrage te rechtvaardigen plaats ik hier enkele foto's, U weet wel: de duizend woorden truuk!

Of hoe ik, dankzij het verjaardagcadeau van mijn kids, mijn verzameling GameTime-sweaters op peil blijf houden. Da's meer iets voor koude dagen, maar als we weer hard genoeg zagen zorgt ons Heer wel voor een arctisch naseizoen en komen die truitjes zeker van pas...

Tussen de twee kampen door ging hier heel wat wasgoed door de trommel en hing zijn tijd uit aan de drooglijn. Hét moment om de nieuwe campagne aan te kondigen. Ze kunnen er niet rap genoeg bij zijn: ik wens Bram en Sven alle suXXes met de organisatie. De twee bezoekjes die ik tussen mijn cardiale beslommeringen door aan de kampen in Neerpelt/Overpelt en Tongerlo heb gebracht sterken mij weeral in de overtuiging dat die gasten héél goed bezig zijn. Proficiat.
En dan was er dit nog: vroeg in de ochtend, of toch niet zó vroeg maar op een heel rustig moment passeerde ik een playground op het Kiel, juist: die kleurdooswijk waar buurman Axl Peleman over zingt. Geen kat te zien, maar het gaf mij wel de idee om er een paar foto's te schieten.

Dit is er eentje van. Noem het gerust mijn allerpersoonlijkste expressie van een hyper-individueel GameTime-aanvoelen tijdens deze periode van cardiale commotie: my GameTime...!

Marco Polo