Het lijkt mij een eeuwigheid geleden dat ik tijdens de eerste week van juli nog 'gewoon' thuis ben geweest. Nog niet vertrokken naar Zuiderse oorden om onze tent op te zetten, geen vroeg-zomerse citytrip met vrienden ergens in Europa en al helemaal geen Leuvens basketbalkamp om de grote vakantie op een daverende manier (met gevolgen...) van start te laten gaan. Gewoon thuis.
En dus is er Wimbledon. Waar is de tijd dat een 18-jarige Bjorn Borg zijn eerste finale won, en ik de uitslag pas drie dagen later onder ogen kreeg op de sportpagina's van een of andere lokale krant in de Ardèche. Die dag moest ik mijn door de zon geteisterde billen al even laten rusten en liet ik de blote poepencamping voor wat ie was. Zonnecrème halen in het dorp, een paar pakjes Gauloise kopen omdat de camping niet over een 'licence' voor rookartikelen beschikte en
Le Dauphiné Libéré Ardècheois uit het rek naast de toonbank. Zo ging dat toendertijd. Nu brengt Uw schrijvende servant de juli-dagen nog door in zijn eigen stulpje en wordt hij bij momenten en wegens de snel wisselende weersomstandigheden aangezogen door het platte televisiescherm en de beelden van het grasgroene Wimbledon.
Het post-Henin/Clijsters tijdperk wordt voor de Belgische tennisfanaat na enig wachten en enkele aarzelende pogingen van Yanina Wicki-leak-mayer op zeer verdienstelijke wijze ingepalmd door dé Flipper. Was ze er al in geslaagd om voor het eerst een Grand Slam-kwartfinale af te dwingen, dan heeft ze gisteren geschiedenis geschreven - én heer Polo zeer aangenaam verrast - door op overtuigende wijze door te stoten naar de halve finales. Knap gedaan Kirsten!! Morgen zit ik weer op het puntje van m'n stoel om te zien hoe je Bartoli partij gaat geven. Weer van die luizige slice-ballekes waar elke tegenstander zot van wordt? Als ik de logica volg, dan mag er geen probleem zijn om de volgende stap te zetten. Wie de meeste letters in zijn/haar naam heeft wint in meer dan 78% van de gevallen de onderlinge confrontatie. Mooiste voorbeeld: Agnieska Radwanska tegen Na Li... die trok duidelijk aan het langste eind: 7-6, 4-6, 6-2. Kirsten 'Flipper' Flipkens liet in haar post-game interview duidelijk horen dat zij een landgenote is van de ondertussen opnieuw vogelvrij verklaarde Astrid Bryan: amaaazing game, this is craaazy, it's stupid!!! Maar dat doet er allemaal niet toe: morgen halve finale!!
Een andere dikke proficiat gaat naar Yellow Jan Bakelants die in de Tour al twee dagen in het geel reed. Geen dikke nek, geen gevestigde noch zelf-overschatte waarde, geen media-topper. Gewoon Jan met de pet, die eindelijk eens vrij van blessure of enig ander ongemak zijn kans kon gaan en ze dan ook meteen greep. Proficiat Jan!!
Heer Polo gaat slapen en hoopt dat er nog enkele suXXesverhalen mogen volgen. Sweet dreams...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten