Tijdens de derde bloedhete dag op rij van wat toch nog zomer 2013 gaat worden begaf heer Polo zich met volle overgave op het komkommerpad. Nu de tennisesbattementen op het heilige Wimbledongras achter de rug zijn valt er behoudens de warmte, die elk jaar weer een iets ingrijpender aanslag pleegt op het functioneringsgehalte van Uw schrijvende webgenoot, en de des avonds steeds weerkerende strijd met de muggen erg weinig blogistiek nieuws te melden. De finales in de obligate witte outfit waren deze keer niet van het beste niveau: het echte toptennis was er één of twee rondes eerder al te bekijken, en dus wordt er hier geen ruimte meer vrijgemaakt voor wedstrijden van mindere kwaliteit. Dit geheel in tegenstelling tot wat er bij VTM en Sporza al jarenlang gebeurt in de voetbalverslaggeving: samenvattingen van volle vier minuten om te zeggen én te tonen (da's nog het ergst van al!!) dat er niks te zien noch te beleven viel. Neen, dan doen wij het in deze Mededelingen helemaal anders. Hier gaan we voluit voor 'de andere kant van de medaille'. De voorbije warme dagen en de impact daarvan op heer Polo's gestel leidden tot een korte blogpauze die echter, wat inspiratie betreft, weinig soelaas bracht. Ik zou even mijn aandacht en/of pijlen kunnen richten op de Tour, al was het maar om ene Theo-
BELISOL-DB gunstig te stemmen, maar sinds de val van VDB en de net-niet tweede overwinning van den Dré zou ook dat niet al teveel aarde aan de blogdijk gebracht hebben.
Dus, heb ik de voorbije dagen heel sporadisch en voorzichtig de camera's nog eens ter hand genomen. In het paars-groene lavendelpallet meende ik een verwijzing te zien naar de wederom gepasseerde tennisdagen en met het bruin-oranje tuinhuishout op de achtergrond was ik heel even weer op Wimbledon. De kracht van traditionele kleuren.
Daags nadien leverde een laagstaande avondzon, waar had U ze trouwens anders verwacht, dit niet onaardige beeld op. Zelfde lavendelstrook, maar met meer diepgang, en toch weer met die antieke gloed van het eeuwenoude tennishout erachteraan.
Bij uitbreiding, en dus met de zoomring een beetje teruggedraaid, zag dat er zo uit...
Méér lavendel in beeld, maar een aandachtig toeschouwers ziet onderaan links ook enkele zwarte stippen. Geen taches de beauté, geen lieveherebeestjes, ook geen lievevrouwebeestjes, maar de enige echte
Chrysolina americana...
En dan nog wel met z'n tweeën! Worden ook wel eens
rozemarijngoudhaantjes genoemd. Juist ja, omdat ze vooral op de rozemarijnplant te vinden zijn, maar ook van een lekkere strook lavendel zijn ze niet vies. Vandaar dus deze prentjes. Heer Polo heeft weer heel wat bijgeleerd, en dat ondanks de tot luiheid lonkende warmte. De
Chrysolina americana, het
rozemarijngoudhaantje of...
Rosemary's Beetle. Zo zie je maar, tante Mieke is nooit ver weg... en op deze manier nog eens bedankt voor die fijne zondagnamiddag, Contessa!!
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten