Een dag aan zee...

We 'zen' weer een paar dagen verder en dus is het de hoogste tijd om opnieuw een blog te plegen, tot lering ende op de hoogte stelling van mijn lezers, -essen en -innen. Waar de monniken eertijds de ganzeveer ter hand namen teneinde de heilige schriftuur en andere kronieken, notulen of bulletins te copiëren, bij middel van fleurige miniaturen te verluchten en als bruikbare overdracht aan het nageslacht op te leveren neemt Uw nederige verslaggever van alledaagse onnozelheden bij tussentijden - edoch steeds zeer conciëntieus - plaats voor (volgens anderen achter) het pc-klavier en laat daar zijn vooral voor het vrouwelijke lezerspubliek verwarring zaaiende geest de vrije loop. Die momenten van opperste concentratie worden met de nodige consideratie uit het beperkte aanbod gelicht, waardoor de voor publicatie weerhouden items aan een zeer strenge selectie worden onderworpen en U dus niet zomaar gelijk wat op Uw dagelijks blogbrood geserveerd krijgt. Er mag sprake zijn van een poging tot kwaliteit en het niveau van de verslaggeving mag af en toe boven het maaiveld van de faits-divers journalistiek uitsteken. Maar niet te ver en niet te dikwijls.
Dus heb ik het snel weer over het weer. Na de warmte en de droogte waren daar de buien en de regen en opnieuw de zon, en dat alles heeft ervoor gezorgd dat het gras weer groen wordt. Aan deze en gene kant van de heuvel, in de vlakte en de dalen, in den draai en achter den bocht. Om met kennis van zaken verslag te kunnen uitbrengen over die graad van groente in onze lage landen hebben Polo & Pola koers gezet naar de kust. Op uitnodiging van 'ons' Bea zijn wij naar Knokke getrokke(n). Zonder koelbox, maar wel als dagjestoeristen. Eens geparkeerd op de Zeedijk heb ik mij van het groen niet veel meer aangetrokken. Volle 24 uren stationeren op de rand van het strand met onbeperkt uitzicht over de Noordzee en de bijhorende strandkabines voor de prijs van enkele uren je auto langs de kant van de weg stallen in Amsterdam of een avondje-uit met achterlating van je vehikel in een of andere Antwerpse parkeergarage. Alles heeft zijn prijs, en dus viel dit mij enorm mee. Zeg nu zelf, met zo'n panorama...

Het werd een supertoffe dag. Heerlijk bijbabbelen bij een even heerlijke lunch. Herinneringen ophalen, want 't was weer veel te lang geleden. Dan naar 't strand, toch maar het zeil opzetten en direct een stevig uiltje knappen. De zon deed 'ook' flink haar best en kwam er goed door. Tijd voor een wandelingske langs de vloedlijn, mojito's en een Duvel (of twee) op Beaufort Plage. Daarna eten op den dijk en de wankele tocht terug door het losse strandzand naar de kabine om onze spullen op te halen.

Er volgde nog een koffie na en bij de warme tinten van een in de zee zakkende zon overliepen we nog eens snel wat er allemaal geweest was, wat we zeker nog eens moeten doen, waar we het een volgende keer nog over zullen hebben en dat we dit absoluut meer moeten doen. Het was genieten van de babbels, de madammen, de lucht, de zon, de zee, de ideeën. Tijdens het gesprek speelt het licht een sterke partij op de océ an die de zijwand van het appartement siert...

Tot slot hebben we het nog eens over Jo, dat hij er al zolang niet meer bij is, en dat het dus eigenlijk niet meer compleet is. Gevoelens die ook met goeie vrienden niet altijd, eigenlijk nooit, goed onder woorden zijn te brengen. Bea heeft er net een boek over gelezen waarin naar haar aanvoelen de juiste snaar wordt geraakt: Hoogteverschillen van Julian Barnes. Over ballonvaart en fotografie, over afscheid, gemis, rouwen en verdriet. Een onvoorstelbaar straffe combinatie. Ik mag hem lenen en zal hem lezen.

Terug thuis. Kahneman moet even wachten. Barnes komt nu eerst. En inderdaad, het is een prachtig werk met zeer indringende passages. Heel gevoelig ook. Of het allemaal juist is kan ik nu niet beoordelen, maar mijn feilbare denken zegt mij dat het er niet ver naast kan zijn. Bedankt Bea, voor de tip en het uitlenen. Het wordt, hoewel van een heel andere orde, wellicht mijn tweede Parfum. Een boek dat ik een eerste keer las op uitleenbasis, daarna zelf aankocht, het nog meerdere keren geheel of gedeeltelijk herlas, zelf uitleende en waaruit ik nu nog bij momenten een hoofdstuk herneem.
Omdat het zo goed is.
Omdat er zoveel in zit, écht... ik 'zen' der zeker van!

Marco Polo