In de naam van de Mater, de Pater... en de Jonas!!

Mijn ideeën bevonden zich nog in de vormingsfase, de woorden waren nog niet koud, de aangeslagen klaviertoetsen nauwelijks op pixelmatige wijze omgezet in zwarte lettertekens op Uw computerschermen, de reacties van de eerste lezers nog onderweg en daar kwam de aap al uit de politieke mouw. Als een kat op een heet zinken dak had La Truttel eieren voor haar partijdotatie gekozen en werd het oppositionele fragment van de namen-noemen-commissie in snelheid genomen. Truc van de Sinksenfoor: "Joske, er is telefoon. Voor U, ja. In de gang opnemen hé. Allez, ga nu maar... uwe gang!!" Dan meteen snel-snel binnenskamers stemmen en zo zijn we weer een nutteloze wettekst rijker in Belgikistan. Hoera, hoera... hiep hie Poera!! (Met aan zekerheid grenzende probabiliteit hebben de panda's ook al meegestemd. Proeve van inburgering!) Ik neem U even verder mee op het namenpad. Herinnert U zich deze nog?

 

Dat was zo ongeveer een jaar geleden toen we tussentijds op Lanzarote vertoefden. Vandaag is nummer twee aan de beurt. Deze keer lees ik nog op eigen bodem, maar ook nu gaat het om een behoorlijk hallucinant verhaal. Hoe gek de histories ook mogen verlopen, de schrijver van deze boeken, noch zijn ouders, noch de andere inwoners van Zweden maken zich echter zorgen om de naamgeving van hun nageslacht. Beetje eentonig misschien, maar o zo overzichtelijk: Jonas Jonasson.  

De zonderlinge avonturen van het geniale bommenmeisje kunnen mij even sterk boeien als De 100-jarige man die uit het raam klom en verdween dat deed. Voor wie de eerste gemist heeft: nu twee aanraders in één klap. Ze lezen als een Zweedse trein: op tijd, comfortabel en door een wijds landschap. Genieten dus! Het is een pluspunt als U zich nog iets herinneren kan over de min of meer recente wereldgeschiedenis. De verwijzingen zijn legio en maken ieder op zich deel uit van het verhaal. Ik ben blij dat aldus de lat niet te laag gelegd wordt in deze boeken, zodat ook de studenten onder ons er nog onderdoor geraken. Laat dat een actueel pijnpunt zijn in de universiteitswereld. Gisteren vernam ik dat 'een onderzoek' heeft uitgewezen dat 93% van de studenten 'Rechtsgeleerdheid' die in hun eerste jaar niet slagen voor minstens 20% van de afgelegde vakken... het finaal niet zullen halen, en een diploma rechten op hun bil kunnen schrijven. Gezien de aandacht die tegenwoordig geschonken wordt aan borsten & billen, ook buiten de kippensector, nog niet eens zo'n gek idee! Maar goed, een lage lat heeft zo zijn gevolgen. En als het om de oorzaak van de verwaarloosbaarheid van deze hindernis gaat bij aanvang van de hogere studies dan moet er zowel door leidinggevenden van de diverse Almae Matres als de verantwoordelijken op politiek niveau wel degelijk in eigen boezem gekeken worden. Als zowat iedereen toegang moet hebben tot universitair of ander hoger onderwijs dan wil men ook al eens minder kritisch zijn bij de instroom. Het moet wel héél erg gesteld zijn met diegenen die de 20% grens niet halen, hoe U dat ook wil draaien of keren. Misschien is het de bedoeling om de devaluatie van het universitaire diploma te koppelen aan die van de euro. Daar zijn ook voorstanders van, als ik het tenminste goed begrepen heb. Of het ooit zover gaat komen is nog maar de vraag, want ook in die pap hebben Obama én Poetin heel wat te brokken. Maar goed, dat zijn zorgen voor later. Nu moet eerst het Essense speculaas-cookie aan de VS-president overhandigd worden . Groot nieuws op de Wildert en bij uitbreiding in heel Braakland. Proficiat bakkerij Demedts.

Een kanttekening van Polo's wege: er staat een meer dan hilarisch filmpje met bompa Demedts in de hoofdrol op de website van Dagelijkse Kost. Naast peperkoek en speculaas produceert deze Pater Familias maar al te graag authentiek Wildertse grappen en grollen. En dan nu de daaruit voortvloeiende vraag die heel Braakland bezighoudt: zou Michelle Obama dit ook gezien hebben en daarom beslist om toch maar niet te komen deze keer...?

Marco Polo