Jan, Gerard en de fijne mensen...

Het lijkt wel of ze het erom gedaan hebben: kort nadat Jan Hoet zich moest gewonnen geven en het alhier tegenwoordige inruilde voor wat ginds als eeuwig wordt beschouwd, was het de beurt aan Gerard Mortier. Hoewel bij het brede publiek minder gekend dan Jan van Gent, werden de heer Mortier ook pontificale allures toegedicht. Was Jan de kunstpaus in onze contreien, dan gold Gerard als de operapaus tot ver daarbuiten.  Beiden hebben een onvergelijkbare staat van dienst en kunnen een schitterend palmares voorleggen. Maar evengoed is het voor Jan en Gerard afgelopen. Tenzij ze hun werk verderzetten aan de overkant van de Styx: de engelenkoren kunnen alvast het geheel vernieuwde repertorium inoefenen en tussen de repetities door zal er tijd moeten zijn om de zuilen bij de hemelpoort met plakken hesp te bekleden. Sint Pieter weet niet wat hem te wachten staat.

Gerard en Jan... ze zijn net iets te vroeg vertrokken om nog te kunnen genieten van het mooie weer. Wij zaten al maandenlang in de puree en met de al dan niet gebakken peren, van deftig winterweer was er hoegenaamd geen sprake en op verbetering hadden wij onze hoop al lang niet meer gesteld. Toch kon ik U in navolging van onze meteorologische elite in mijn vorige bijdrage een schitterend weekend aankondigen. Zoals wel eens meer gebeurt als iets dan eindelijk toch op gang komt stond er ook deze keer geen maat op. Of wat dacht U van nu al 6 opeenvolgende dagen heerlijk lenteweer. Op het zomerse af! Niet te doen, daar moeten dus problemen van komen. Hier te lande zijn we goed in het veroorzaken van smog, want waar veel fijne mensen wonen loop je meer kans op het daarbij horende fijn stof in de lucht. De bluts en de buil! Vandaag en morgen dus maximum 90 kilometer per uur op de meeste autostrades: iedereen, ook de fijne mensen...

Marco Polo