De weerkundige winter, of wat daarvoor moest doorgaan, is achter de rug. De merels, die vanaf nu echt alle registers kunnen opentrekken zitten op het randje van de geluidshinder. Dat heb ik de voorbije dagen in alle vroegte zelf een paar keer mogen ondervinden. Die zwarte met zijn gele bek zit decibelgewijs tegen een GAS-boete aan te hikken. Maar deugd dat zoiets doet...!! Leek mij een goed moment om de algemene cultuurbeleving wat bij te schaven. Poging één: een blitzbezoek aan
Epoque, een expositieruimte voor jong talent onder het Antwerpse stadhuis. Daar krijgen zij de kans om met hun werk een eerste stap buiten het academieconcept te zetten. Op zoek naar het onbekende dus. Kleine tegenslag: ik stond er tussen twee expoperiodes in en dus voor een gesloten deur. Geen drama, want binnen twee weken start een nieuwe presentatie en dan ben ik er opnieuw.
Matthijs is bij deze gewaarschuwd.
Om dit falen van mijn kant enigszins goed te maken werden gisteren de grote middelen en verheven doelstellingen van de plank gehaald: heer Polo zou met zijn Pola nog eens een bezoek brengen aan het
FoMu. Geen dag te vroeg trouwens, of ja toch één, want vandaag sluiten de expo's die al enige tijd mijn aandacht trokken. Als volleerde 'gepensioneerden zonder tijd' hadden we dit al maandenlang op het programma staan maar al even zolang voor ons uit geschoven in een toch al bij al niet overladen agenda. Zaterdag is het er dan toch van gekomen, wel degelijk op de valreep (waarover later meer). Maar goed, we hebben het gehaald en het was zéér de moeite. Het opzet van
Editing the News om in een beperkte ruimte de confrontatie van fotograaf- foto-fotoredacteur aanschouwelijk voor te stellen mag als zeer geslaagd beschouwd worden. Een eye-opener die mij zal aanzetten om in de toekomst nog indringerder naar foto's allerhande 'trachten' te kijken.
De volgende verdieping werd volledig ingenomen door de zwart wit beelden van
Germaine & Odette. Tijdperk overschrijdend beeldmateriaal getuigt er over het leven van de hoogste tot de laagste kringen, van de royals tot de armsten in de cités en de sloppen, over politiekers, showbeesten en andere sportlui. Sterke beelden, en dan vooral in haar vroege periode tijdens het interbellum.
Voor het derde deel van dit meer dan goeie geheel gingen we naar de bovenste verdieping voor een kennismaking met
The Sochi Project. Te laat wellicht om het mee te nemen in een kritische visie tijdens de voorbije winterspelen, maar zeker een stevige toetssteen om Poetins prestigeproject in een eindafweging te beoordelen. Bij momenten zeer deprimerend, confronterend, rauw en van alle franjes ontdaan. Om naast de foto's maar één ding mee te geven, deze quote van een geïnterviewde uit Sochi: "Poetin keek en keek, en vond uiteindelijk een plek in Rusland waar het nooit sneeuwt... om de Olympische Winterspelen te organiseren." Ik zoek naar woorden: beklijvend, of toch maar gênant?
En toen moest de hongerige gespijsd en de dorstige gelaafd worden. Wij dus naar den
UFO, het Eetcafé van FoMu. Mooie plek, goed zitten, vriendelijke bediening. En eerlijk! De dienster weet meteen te vertellen dat de wachttijd behoorlijk kan oplopen, zo'n 30 minuten, omdat de keuken pas aan de bestelling van een grote groep is begonnen die net voor ons was gearriveerd. We zoeken samen naar een alternatief, en ja dat is er: dagsoep à volonté. Lekker, heerlijk en eerlijk. 10/10 voor
Vicky (de serveuse)!!! Heel wat anders dan enkele weken geleden in de Obelisk, Boom waar we tijdens het wachten zowaar de heer
Godot zagen passeren. Mijn commentaar en advies toen 'te mijden', maar nu voor UFO en dankzij
Vicky een sterke aanrader!!
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten