Leren leren/leven...

Laat mij voor het gemak maar eens inpikken op de vorige publicatie en het gezond verstand of tenminste het streven ernaar in de picture zetten. Troost U, lang gaat het niet duren. Die focus zingt het geen halve strofe uit, en voor een refrein zal het al helemaal niet de moeite zijn. Amper één notenbalk verder valt de tweede stem in en die zal met een meer dan kritische ondertoon het thema benaderen en fileren.

Nooit te oud om te leren, dus...
Met deze stelling ben ik vorige keer al te licht omgesprongen. Heer Polo bekeek het louter persoonlijk: kan een individu op gevorderde leeftijd nog iets opsteken van wat er om hem/haar gebeurt en daarmee zijn/haar handelen en of beoordelingsvermogen ten goede bijsturen. Dat zou mogelijk moeten zijn, als de wil daartoe aanwezig is. Zo dacht ik toch en nam de vrijheid om deze stelling in retorische vraagvorm bij enkele luchtige items te betrekken. De trivialiteit spoot ervan af: de sinds jaren vernieuwde maar voor mij nog wazige volleybalreglementen, een nieuwe beeldcompositie met vanouds gekende standbeelden en een voetbalsoap rond ene F. Vercauteren.
Laat deze onnozelheden nu net uit mijn blogistieke verwarring ontstaan zijn op het moment dat de vraag naar de leeftijdsgrens betreffende verstandsverruiming middels 'leren' veel breder en verder in de tijd kan gesteld worden. 100 jaar geleden dus, en daarbij gaat onderstaande prent de 1000 woorden weer ruim in mededelingskracht overtreffen...

Over de generaties heen en met heelder volkeren in plaats van een eenmalig levend individu: wordt er iets geleerd uit het verleden, en zo ja door wie? Nu zijn het weer de Joden en de Palestijnen, de Russen en de Oekraïners, de Chinezen en de Japanners. Maar voormalig Joegoslavië met wat daar allemaal gebeurd is en zijn nasleep kent tot op de dag van vandaag, om nog maar te zwijgen over de toestanden in het Midden-Oosten, Noord- en Centraal-Afrika. Teveel om op te noemen, en wij maar met het vingertje wijzen. Het menselijk wezen blijft volharden in de boosheid en strijden met zijn eigen soortgenoten, dan hier en dan weer elders. Maar dat duurt nu al duizenden jaren en nooit worden we er slimmer van. Is de 'mensheid' dan toch te oud om te leren...?

Sta me toe na deze ernstige noot wederom een iets lichter broodje aan te snijden: had U ook dat twijfelachtige gevoel bij de mondelinge afspraak van Frankie V. met de bestuurslui van Genk. Die hebben het zelf al een keer meegemaakt met diezelfde praatjesverkoper. Niet dus, en voorlopig zwalpt de Limburgse sloep zo goed als stuurloos door de aanvangsweken van een voor hen alweer zo goed als verloren kampioenschap. Ja dus: toch te oud om te leren! 

Dan ging het met Thomas Vermaelen heel wat vlotter bij zijn verhuis naar Barcelona. Maar die heeft natuurlijk enkele gladde Nederlandse zaakwaarnemers die het spelletje ook buiten de krijtlijnen beheersen. Die moeten ze niet veel meer leren en de speler doet er ook z'n profijt bij. Hoewel ik 100.000 euro per week een decadent hoog bedrag vind, zijn dat voor een failliete Catalaanse topclub slechts peanuts. Maar toch, gaat hij aan spelen toekomen? Zo niet worden  die 100.000 pas echt 'Decadent', en dan met een hoofdletter, ja! Maar wellicht moeten we daarmee leren leven.

Marco Polo