Heer Polo bedoel ik: hij heeft het 'weer' overleefd, en daarbij gaat het niet om de lokale meteorologische omstandigheden. Hier was het de voorbije periode namelijk 'geen weer' en daarmee hebben wij als plattelanders al heel ons aards bestaan 'leren leven'. Een blogloze tiendaagse evenwel kan een mens als vanzelf overvallen en dat is heel andere koek. Los van het feit dat Uw aller onrust bij langdurige Polo-stilte mij door het losbollige hoofd speelt is er ook de eigen gemoedsgesteltenis die ergens tussen productieve onrust en total creative relaxation zweeft. Er zijn andere dingen aan de orde en die verdienen mijn aandacht en toewijding. Vandaar dus die stilte...
Mijn vorige bijdrage dateert dus van net voor de Grote Oesjmagara Reünie 2014. Na 2008 en 2010 de derde groots georganiseerde bijeenkomst van 'groene slijmerige in de maïsvelden levende wezentjes'-adepten. Het is telkenmale een hele belevenis, die deze keer in goede banen werd geleid door een koppel tweede generatie Oesjma's uit eigen kweek. Dat zij uit het juiste Oesjma-hout zijn gesneden en hun wortelen diep in de maïsgrond zijn verankerd hebben we allen aan den lijve mogen ondervinden...
De nooit te versmaden apéro-toestanden brachten iedereen in de juiste stemming en klaar voor een wandeltocht bij daglicht door de Holsbeekse bosgordel. Natuurlijk nog geen Oesjma's te bekennen, want daar was het nog veel te vroeg voor. Dan maar aan de hapjes en de post-apéro... en de kleintjes aan tafel!! Daarna komen de groten en de oudjes aan de beurt: man, man, man... een BBQ op Oesjma-niveau met alles erop en eraan. Naar aloude traditie wordt voor het serveren van de nagerechten eerst de vuurkorf ontstoken om daar omheen in een dicht bijeen is 't warm-kring met z'n allen van de dessertjes te genieten. Daarna valt zelfs op een Antwerpse Moederkesdag de duisternis in en komen de Oesjma's tot leven. Onder leiding van onze grote Oesjma-speuder trekt het jonge volkje de omliggende maïsvelden in op zoek naar... Bijna schreef ik de Grote Yeti, maar voor onze bende gaat die vergelijking niet meer op: de Grote Oesjma staat daar mijlenver boven. Maar net als de Yeti laten de laagland Oesjmagara's zich niet zomaar aanschouwen noch verschalken...
Na een grondige edoch vruchteloze zoektocht door de nachtelijke omgeving verlieten onze speurders met verbeten trek om de dorstige lippen de maïsplantage. Geen Oesjma's gezien. Volgende keer beter. Wij zullen doorgaan!
Doorgaan, net zoals we dat doen met Joke, Wout en Witse tijdens onze jaarlijks weerkerende vijfmans zomer-midweek-queeste. Dit keer nog eens aan zee. Het weer mag dan al niet super zomers geweest zijn, de foto's zijn anders zonnig genoeg. Moeilijk om uit te maken wat het meest in de herinnering zal gebrand blijven: de Chinese poker-wedstrijdjes, de Ligretto- en Regenwormen-competities, de strandwandeling, de hilarische La Linea- of de spannende Kuifje dvd's, de subtropische zwempartijen, de terrasjes, de steeds weerkerende verdediging van het fort tegen een eeuwig aanrollende branding, het drievoudige ex aequo bij de mini-golf, of toch maar de garnaalvissers...
We hebben er een heerlijke vijfdaagse opzitten. Meteen weet U waar Marco de voorbije periode zijn mosterd wist te halen, maar nog niet wat de toekomst gaat brengen. Daarvoor moet U weer even geduld oefenen, vrees ik. Time will tell...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten