Wie blindelings vertrouwd heeft op de eclips-hypende wetenschappers voelde zich vandaag wellicht bekocht, al dan niet in het kruis gepakt. Onze nationale en regionale weermannen en -vrouwen wilden zichzelf en hun métier nog eens onder verhoogde aandacht van het grote publiek brengen. Daartoe werd het feit van de vandaag deels verduisterde zon tijdens de voorbije weken tot een uitzonderlijk natuurfenomeen opgeklopt. Dagbladen en tijdschriften, radio- en tv-programma's: via alle mogelijke kanalen werd ons voorgehouden dat het een nooit gezien spektakel zou worden. Voor de kleuter- en peuter-schoolgaande jeugd is het dat zeker geworden. Voor wie al wat langer ronddoolt op onze aardkloot was het dat veel minder. Gemakkelijkheidshalve waren onze meteo-geleerden vrij vlot voorbij gegaan aan het feit dat in onze contreien de kans op een grijs wolkendek vele malen groter is dan dat we tijdens de voorjaarsperiode een strakblauwe hemel op ons dak krijgen. Anderzijds is er weinig te bedenken wat onze ogen beter beschermt tegen schadelijke zonnestralen dan een typisch grijs lage-landen wolkendek. Om de voorraad van vele duizenden eclips brilletjes aan de man te brengen werd voortdurend gewezen op de gevaren van het naar de zon kijken. Deze zon en maan-show mocht men z'n kinderen toch niet ontnemen en dus zou iedereen zijn of haar brilletje ter beschikking krijgen. Wat ooit als een gevecht van de hemeldraken werd gezien moest nu op oculair verantwoorde wijze te aanschouwen zijn. Stormloop.... en ja hoor, alles raakte uitverkocht. Operatie geslaagd. En dan werden de weerberichten aangepast. Droog zou het wel blijven, maar de regio's waarin de verduistering waarneembaar zou zijn werden met het uur kleiner. Veel wolken en weinig tot geen opklaringen. Met weemoed dacht heer Polo terug aan 11 augustus 1999 toen hij met vrouw en enkele kinderen naar de vallei van de Somme reed om daar op de meest ideale plek zoveel mogelijk van de laatste eclips uit de vorige eeuw te kunnen genieten. Dat was me nog eens een belevenis. Nu dreigde alles op niets uit te draaien, een grijze sisser van formaat. Dat was echter zonder de inbreng van E.L.James gerekend, die haar vijftig tinten grijs uit de kast haalde en exact op het goede moment de meer transparante versies van haar repertorium te voorschijn toverde.
Hoera, hoera... ik moest voorwaar een strenge selectie doorvoeren om tot de naar mijn mening meest verantwoorde weergave van het natuurfenomeen te komen. En dat zónder het gebruik van filters, las-en/of andere brillen. Toch een speciaal moment: vanop mijn eigen paar vierkante meters poldergrond, met exact getimed een paar losse nevelflodders tussen dikkere wolkenlagen, zie ik een koppel eksters op een drafje (??!) huiswaarts vliegen. Was het mijn verbeelding of vielen de meesjes en het anders zo om aandacht schreeuwende roodborstje stil? Heel even maar...
Verder alleen maar dat smalle sikkeltje zon. De brilletjes mogen opgeborgen worden. De doos in tot 2026 om de volgende eclips, die naam waardig, in West-Europa te aanschouwen. Als dat dan nog bestaat? En als we dan nog weten waar we die brillen gelegd hebben....
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten