Verloren tijd geweest. Erger mij meer en meer aan de hautaine nonchalance van een groepje uitverkorenen die niet beseffen wat voor een geluk hun in de schoot is geworpen en die daar op een totaal respectloze wijze misbruik van maken. Echt geen woorden meer aan vuilmaken. Heb dan ook maar een klein stukje gezien. Aflevering 1 van 'A Honourable Woman' was veel beter.
Ik probeer nu mezelf terug op de rails te schrijven. Ben de trappers wat kwijt geraakt. Kamp al een vijftal dagen met een griepje uit de 'goeie ouwe tijd'. Ooit ben ik aan de jaarlijkse griepprik begonnen omdat ik het beu was bij iedere influenza-golf van Jan te hebben en aansluitend voor minstens een week van de wereld te zijn. Daarna heb ik er jarenlang geen last meer van gehad, hooguit af en toe een snotterende verkoudheid en wat keelpijn. Tot griep 2015 haar opwachting maakte. Die Amerikaanse stammen spelen mij duidelijk parten, hoewel met de voorbije darmproblematieken er waarschijnlijk ook een stuk buikgriep in het spel zit. Nu begint het stilaan beter te gaan. Hoop doet bloggen. En dus gooi ik mij op enkele mededelingen die volgens mij hier het licht mogen zien en mijn revalidatie ten goede kunnen komen.
Wat ingesteldheid, karakter en beroepsernst betreft: daar kunnen onze sjotterkes nog veel van leren. En ze zullen nog veel boterhammen moeten eten om af en toe een prestatie te leveren die nog maar in de buurt van zijn gemiddelde komt. Om van zijn palmares maar te zwijgen...
Iets anders nu: ook gelezen, gezien of gehoord dat er cocaïne aan boord was van de Costa Concordia, het in 2012 gekapseisde Italiaanse cruiseschip? Noem mij een Italiaanse boot waar dat niet het geval is. Maffia-business as usual. Maar nu komt het. Het goedje is nog niet teruggevonden. De slopers gaan vanaf nu een tandje bijsteken. En eens ze hun doel bereikt hebben zal het nog vlugger gaan: dubbele shiften draaien, betalen in natura, en after work-party's bij de vleet...
En om af te sluiten mijn eigenste afsluiter met dé Raf. Het is de eerste keer in mijn hele Polo-bestaan dat ik een theaterstuk van een en dezelfde performer vier keer opnieuw zie. Dit gegeven is hier eerder al aan bod gekomen, maar de bevestiging geef ik U vandaag.
Datum: zaterdag 28 maart 2015
Locatie: CC De Fabriek in Sint Lievens Houtem
In gezelschap van Arnold 'Nolleke' VH en een levend publiek
En voor de rest: Raf Walschaerts op de scene en ik in de zaal.
Deze keer op stoel JL 25.
Ook Nolleke vond het geweldig. Een ontdekking, en zelfs de toch licht verslaafde voetbalfanaat in hem gaf toe dat het in alle opzichten een meer waardevolle invulling van de avond was geweest dan de wedstrijd België- euhh... tegen wie was het ook weer??
Dit alles beste lezers, -essen en -innen, heb ik heel bewust gepost voor het verstrijken van deze laatste maartse uren. Het mag en kan nu zeker niet onder de aprilse grappen en -grollen gerangschikt worden. Ik neem aan dat de Jordan-fans bovendien blij verrast zullen zijn bij het lezen van het exacte publicatiemoment. Tot later...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten