Elke ochtend vaste prik, zelfde protocol: met een diep resonerend en trompettend "ah-honk" draaien een zestal Canadese ganzen nog een klapwiekende inspectieronde over de slapende tuinen, maken een professionele U-bocht en landen trappelend en flapperend onder nog meer herkenningsgetoeter op de overloopvijver tussen de Fasen I en II van Polderstad.
Wij wakker? Iedereen wakker !!!
Da's hun devies, en met luid gekwetter vertellen ze de achtergebleven babysitters wat er op en rond de Polderbosche waterplassen weeral te beleven was vannacht.
Aan vogelenzang en ander gekwintelier zijn we hier wel gewend geraakt tijdens die bijna 30 jaar aan de rand van het druk door zangvogels bewoonde Polderbos. Bovendien zaten er vroeger massa's eenden op "onze" vijver, en was het daar steeds een leven en herrie van jewelste. Maar eens die steeds groter wordende kolonie alle eendekroos en kikkerdril had opgevreten trad er stagnatie op in de populatie en met een of andere ziekte onder de veren moest tenslotte ook de laatste eend het begeven.
En de stilte kwam weer over de vijver.
In de trekperiode af en toe een koppel zwanen, jawel, of een verdwaalde gans, maar van eenden geen sprake meer ... Rust.
Tot vorig jaar een eerste koppel Brantae canadenses onze speelse waterpartij ontdekte, vlakbij het nochtans ecologisch verantwoord en botanisch goed onderhouden natuurgebied van de Hobokense Polder. Hier en nergens anders zouden zij hun dagen doorbrengen, hun "spellekes" spelen, hun eieren leggen, beschermen en uitbroeden én hun nakomelingen leren "ah-honken" dat horen en zien vergaan!!
En zo geschiedde: het eerste paar voegde enkele kuikens toe aan de vijverbevolking, trok door het goede voorbeeld een paar bevriende koppels aan en momenteel leven er 3 broedparen, met respectievelijk 1, 3 en 7 rondkwakkelende jongen en nog 3 jong-volwassen celibatairs. Dit alles is voldoende om, vooral tijdens de ochtenduren, onze buurt van de nodige natuurlijke achtergrondgeluiden te voorzien.
Teneinde mij niet al te paniekerig te blijven focussen op het waterhuishoudelijk herstel en het absolute drup-vrij krijgen van het kraantje tijdens mijn post-operatieve rehabilitatieperiode, heb ik gisteren de LUMIX weer ter hand genomen, en ben erop uitgetrokken om het familiale ganze(n)leven op de SD-kaart vast te leggen. Zelf vader zijnde van 3 spruiten, ging mijn aandacht vooral naar het koppel met hetzelfde aantal jongen. Na enig wandelwerk, tijdens hetwelk de blaasbeheersing zich met wisselend succes voltrok, trof ik hen aan de rand van het water ...
Water, water, overal water !Bij Toutatis, deze collage brengt iets teweeg in mij...
Marco Polo
3 opmerkingen:
In de tuinafdeling van de plaatselijke Brico eens gaan kijken bij de gardena-hulpstukken voor besproeiing vind je misschien iets dat je helpen kan deze dagen ...
En misschien bij de Naked Chef wel een recept voor jonge gebraden gans ...
't Zijn echt prachtbeesten, misschien toch eentje offeren voor Toutatis dan... of je moest op een van je wandelingen een everzwijn kunnen vellen.
greetz
G.
Marco,
Bij het lezen van deze poëtische beschrijvingen omtrent onze gevleugelde en water-vrienden bedenken wij dat alles wel weer snor met je zit. Nog niet de echte ouwe, maar toch weer op weg naar de gouwe ouwe. Vele groetjes en goeie raad van spaghetti en co na een zondagje Pitoopendeurdagbleus,...hou het voorlopig rustig en tutto sotto controllo.
Ciao
Een reactie posten