Daar moet ik dan maar doorheen: komaan, aan de slag!
En ik sta recht van tafel en stap met m'n lege tas naar het aanrecht.
Oops, dat gaat niet zo vlug ... iets houdt mij dwingend en op een vrij originele manier tegen. Daar rukt entwat, gelukkig slechts lichtjes edoch met aandrang, aan mijn jongeheer.
Verdekke, helemaal vergeten! Aan het eind van de sonde, op een mooi statief: mijn urinecollector!
Zie hem daar staan: al halfvol, en 'k ben nog geen uur wakker.
Negeren gaat niet, samenwerken is de boodschap.
In mijn ene hand de tas en in mijn andere die urinezak ... en zo naar het aanrecht. Dat was mijn eerste actie vandaag.
Het deed mij plots denken aan Sidney Poitier: die heb ik ooit eens een hele film lang geketend aan een blanke zien acteren.
En nu moet ik even google-spieken...
1958 "The defiant ones", een met twee Oscars bekroonde film van Stanley Kramer waarin hij (Poitier) samen met Tony Curtis ontsnapt. Destijds gaven actuele racistische vooroordelen het geheel een flinke meerwaarde, nu moet ik het zoeken in de richting van partnership en teambuilding, "Stay together" of toch maar het "Never walk alone"-idee?
Maakt niets uit: ik ben niet meer alleen ...
Ondertussen ben ik al enkele uren verder, en kunnen wij het prima vinden bij elkaar.Mag ik U voorstellen: A4 Unomedical
een urinezak van 2000ml ...
Ik zou hem deze dagen niet kunnen missen (omdat ik nog niet zelfstandig mag pissen !!) maar donderdag zullen wij elkaar verlaten, en ik weet nu al:
het zal even wennen zijn, al was het maar aan de herwonnen vrijheid van verplaatsen en bewegen.
Voorlopig volgen we elkaar als een schaduw.
Tenminste: als de zon schijnt!
Marco Polo
1 opmerking:
Bij deze wordt de zon richting Polderstad gestuurd.
Grtz en hou je taai.
Een reactie posten