Na een meteorologisch zomerweekend tijdens hetwelk de tuinhuisconfiguratie omzeggens alle tijd in beslag nam, maar tevens voor een boost van zelfvoldane tevredenheid en contentement zorgde, moest volgens de weervoorspellers de nieuwe week starten met een klimatologische ommekeer.
Die kwam er dan ook, maar met enige vertraging.
Was het maandag in de loop van de dag nog grijs en "laf" weer, dan trok in de vooravond de hemel weer open en genoten we van een echte zomeravond. Ik lag uitgeteld in de hangmat na het toegankelijk maken van het ondergrondse faecaliënrecipient:
bij 30°C had ik de houtvoorraad verplaatst en de spade ter hand genomen om die verdomde beerput op te zoeken. Maar nu ligt alles open en klaar, en dus te wachten op " 't Ruimerke".
Er leek geen einde te komen aan die prachtige avond.
De zon verwarmde niet alleen mijn vermoeide lijf, maar ook het moreel van deze afgebeulde krijger steeg onder invloed van de zonnestralen weer naar een combatief niveau en voor ik het goed en wel besefte was ik bezig met de klinken en het bijhorend deurbeslag aan de ingang van mijn Fritidshus...
Waar ik tenslotte met een voldane gimlach een laatste blik wierp op het tuinpaleis en mij te ruste begaf, stond ik enkele uren later met een bang hart te kijken naar wat de eerste lentestorm met mijn bouwsel zou aanvangen. Rond 3.00u brak het geweld los en zag ik het hemelwater horizontaal voorbij het slaapkamerraam vliegen. 30.000 bliksemontladingen illustreerden nog maar eens dat ook God een goede flash nodig heeft om geslaagde foto's van zijn creaturen te maken... of begeef ik mij hiermee op glad zomerijs?? Wij werden gespaard van de zwaarste ellende en het tuinhuis heeft de eerste doop uiteindelijk heel goed doorstaan. De resten van de storm hebben er daags nadien voor gezorgd dat ik mijn fietsritten naar Stabroek en terug in een nieuwe recordtijd heb afgehaspeld. Was de duivel ermee gemoeid of was het maar een gedacht, maar de wind leek mij steeds in de rug te blazen !!!
Verder gaat alles hier zijn gangetje, maar dan wel in overdrive.
Er gebeurt zoveel, er zijn zoveel gewone dingen die hun beslag moeten krijgen, er zijn tal van beslommeringen die mij bezig houden, ik moet nog zoveel doen, er komt geen eind aan.
"I'll leave you to your besognes", schreef Simon Vinkenoog.
So I got left to them...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten