De basketbalboom

Een mensenleven zit vol rare wendingen en de oorzaken daarvan kunnen in een klein hoekje zitten. Toen ik twee jaar geleden kapte met mijn basketballeven hadden weinigen dat zien aankomen en was de verbazing algemeen. Dat ik die onthouding nu al twee seizoenen lang volhoud en mij bovendien zelden laat betrappen op een bezoek aan een basketbalzaal gaat volgens mijn kennissen verder dan zij ooit verwacht hadden en aldus hun petje te boven. Vooral Jan heeft er last van...
Nu is er echter beweging in de situatie gekomen. Tijdens hun laatste bezoek aan Polderstad stelden de kleinkinderen dat het mini-mini-doeltje aan de appelboom niet meer voldeed aan de backyard-speelvereisten. Bompa zou een grotere ring monteren, want die was als cadeau-onderdeel bij het postprostatoir collega-bezoek van vorig jaar in mijn bezit gekomen. Kleine Witse opperde echter dat die grote en héél-héél hoge ring wel goed was voor zijn grote zus & broer, maar dat hijzelf toch liever het kleine doeltje nog iets lager zag hangen. Na wat boor- en vijswerk is er warempel een onvervalste basketbalboom ontstaan in mijn achtertuin.

Met een grote pluim voor Witse die door een goed getimede suggestie een prima aanzet heeft gegeven voor mogelijks een nieuw basketballeven in de Graspolderlaan!?

Marco Polo