Oesjmachara 2010 en anderen...

Het preformatoire spel is voorlopig gespeeld. Bij zijn zogenaamd ultieme voorstel kwam heer Elio niet verder dan wat opkalfateren van het initiële standpunt, en daarop volgde voor een keer een "neen" in plaats van het traditionele "non". Zo, dat was dan dat.
Er werd natuurlijk nog wat gehakketakt en heen en weer geroepen. Het kwam zelfs zover dat de vertegenwoordigers van de ene taalgemeenschap dreigden te gaan doen wat de andere nooit geargumenteerd, begrepen, laat staan gerealiseerd hadden gekregen. Het aloude liedje klinkt stilaan zeer afgezaagd en uitgehold: al vier jaar brengt onze politieke kaste er niets van terecht, en toch blijft de boel hier blijkbaar draaien.
Goed marcheren is iets anders, maar verdienen we dat wel?
Kijk naar de Rode Duivels: na zoveel platte vertoningen ging het vrijdag schijnbaar de goede richting uit. Niet dat ik er een mening over kan of mag hebben, want ik zag enkel de laatste 20 minuten van de wedstrijd tegen Duitsland. Toen had heel voetbalminnend België zich reeds te pletter geërgerd aan weer een blunder van
Van Buyten. "Voor de zoveelste keer!" zegt Jan met de pet.

"Ik ga niemand de schuld geven." zegt de bondscoach. Afwachten maar of hij dat morgenavond na Turkije-België nog steeds zo ziet. Als daar niet minstens één punt gesprokkeld wordt is zijne frut zuur of is er stront aan de knikker. Dat zoekt hij dan zelf maar uit.

Politiek en voetbal schoof ik dit weekend graag aan de kant om plaats en tijd te maken voor het Oesjmachara-feest, editie 2010. Vriendschapsbanden die de tijd trotseren en de generaties overstijgen: dat is waar het hierbij om draait. Op een prachtige locatie gebeurt alles in eigen beheer: het grasveld prepareren, de tentaccomodatie opbouwen, tafels en stoelen plaatsen, borden glazen en bestekken rangeren, BBQ opstellen, aansteken en furieus gebruiken, flink eten, veel drinken en heel veel plezier maken.

Correctie: het springkasteel was ingehuurd, en de overtocht van de ballonnen kregen we geheel gratis aangeboden vanwege het Ballooning Festival van St Niklaas, waarvoor dank.

En feesten, dat kunnen we...

We gunnen onszelf maar een korte nachtrust, want de volgende ochtend spelen we om 7 uur al opruimkabouter.

Iemand moet het toch doen.

Het leek mij de ideale voorbereiding om vandaag eindelijk echt van start te gaan op school. Mijn eerste twee lesblokken zijn prima verlopen. Twee toffe groepen, de moeite waard om er nog eens helemaal voor te gaan. En wat meer is: ik ben gelukkig, want ik kan het nog steeds!!
Morgen deel twee van de werkweek. Ik houd U op de hoogte.

Marco Polo