Van de Balkan tot Raversijde...

Wie van U mocht denken dat mijn superlange weekends steeds in totale onnozelheid worden doorgebracht en met onzinnigheden zijn gevuld, hij en/of zij slaat de bal compleet mis. Nadat ik bekomen was van het voorbije museumbezoek en de daarmee gepaard gaande en door Jan Vanriet veroorzaakte adoratieve appelflauwte, viel mijn oog op alweer een socio-culturele afspraak tijdens de tweede helft van mijn vrijwel oeverloze recuperatieperiode. Bij een vorige studentenreünie van de Sportkotpromotie 1973, waarvan ik tot mijn grote vreugde deel uitmaak, werd bij referendum navraag gedaan óf en naderhand bepaald dát de gebruikelijke vijfjaarlijkse wederziensmomenten zouden geïntensifieerd worden, en dat bij wijze van experiment de eerstvolgende bijeenkomst op 18 september 2010 zou plaatsvinden. Dat was dus gisteren, en daarvan breng ik U vandaag een kort verslag. Om de chronologie te respecteren moet ik U eerst melden dat ik 's ochtends, ter voorbereiding van de verre westelijke verplaatsing, mij gedurend een uur heb warmgereden op de homeo-trainer en tijdterwijl getuige ben geweest van de meest recente Battle of the Balkans: de 1/8 finale tussen Servië en Kroatië in het WK Basketbaal 2010. Een met vijf sterren gemarkeerde match in het FIBA-wedstrijdarchief. Het lopende abonnement terwille en teneinde de gepleegde aanslag op het budget te verantwoorden probeer ik op regelmatige basis een matchke mee te pikken, en dat heb ik dus ook gisteren gedaan.

Goede wedstrijd, pittige confrontaties, een spannend verloop en dus de ideale voorbereiding om mij in uitmuntend gezelschap én aan de voorlopig nog Belgische kust te gaan onderdompelen in de krijgshistorische restanten van WO II. Het was weer zo'n dag aan zee waarvan wij, binnenlanders, nauwelijks kunnen aannemen dat zij bestaan: beetje wind, blauwe lucht, zon à volonté en ook voldoende drank en lekker eten. Verrukkelijk gezelschap, vrienden en vooral vriendinnen die we veel te weinig zien, laat staan in hartverwarmende omstandigheden ontmoeten, en een dag die veel te snel in nachtelijke duisternis overgaat.

Straffe verhalen, nuttige ervaringen en triviale weetjes: voor alles is er tijd, iedereen komt aan bod en de afwezigen hebben, zoals steeds, weer ongelijk. Het fotokader is verre van volledig en slechts een toevallige greep uit de voorhanden zijnde prenten werden hierboven bij elkaar gevoegd. Volgende keer zullen het er andere zijn, maar daarom niet beter. Op deze plek verdient een hartsvriendin en goede toeverlaat uit die ver vervlogen studentikoze tijden een speciale vermelding: Viv' H. uit A. is sinds geruime tijd een stille, maar regelmatige bezoekster van deze blog. Heer Polo beschouwt het als een hele eer, maar tevens loodzware verantwoordelijkheid, dat hij langs deze weg een informatieve link in leven houdt met zij die het vroeger allemaal hebben meegemaakt. Het was voor ons zeker geen WO II, maar in Leuven hebben wij toch ook voor hete vuren gestaan. Wie dat niet wil geloven, die vraagt het maar aan Hervé, en die belt dan meteen een hulplijn.
U ziet het en U leest het hier: van de Balkan tot Raversijde in nauwelijks één etmaal, heer Polo is voor geen kleintje vervaard...

Marco Polo