Can't believe...

Om de Sporza-perikelen zo snel mogelijk te vergeten smijt ik mij met volle overgave en aangepaste prenten op en in een kort verslag hetwelk mijn laatste mei-zondag in beeld moet brengen.
Vooreerst ziet U hiernaast onze laatste flora-aanwinst: een zonnebloem in volle ontwikkeling met een pracht van een spiegelbeeld. Het exemplaar in kwestie is een product van de Pito-kweek en was één van de velen die als representatie-cadeau meegingen na de PITO- MORGANA van afgelopen vrijdag. Zij die deze blog al iets langer en met de nodige toewijding volgen herkennen op de achtergrond een Wim Coppieters "zonder titel"... en die siert al zo'n 10 jaar onze bescheiden inkomhal.
Kom snel eens langs en bewonder dit alles ter plekke!

Verder was zondag een uitgelezen dag om samen met la Pola nog eens een fietstochtje te maken, tenminste: zolang de wind in het voordeel blies. Hier en daar maakten we een verkeerde keuze en kregen diezelfde wind geheel ongevraagd pal op de neus. Dat was andere koek. Op die momenten had ik niet de fut om foto's te maken, laat staan dat ik dan oog had voor de omgeving. Tijdens onze oversteek met de veerpont van Hoboken naar Kruibeke was dat echter geen probleem en werden we bovendien getracteerd op enkele wel zeer speciale impressies: een zeemansbeeld aan de binnenschipperskade, een oproep tot veiligheid, poëzie met een lichte golfslag en zeer spectaculaire windturbines in aanbouw...

Ongelofelijk wat er zich tijdens zo'n onschuldige fietsuitstap allemaal aanbiedt om op de gevoelige plaat vastgelegd te worden. Zou men, heer Polo incluis, daar tijdens een doordeweekse werkdag ook oog voor hebben?
Om de zondag af te sluiten en te anticiperen op een hete maandag heb ik de sproeikranen nog eens volledig open gedraaid en de pelouse en aanpalende rijkelijk van vocht voorzien. Het duurde ruim twee uur voor ik de indruk had dat de achtertuinflora er weer een beetje tegen kon.

Onvoorstelbaar hoeveel moeite het kost om een gewone Belgische regenbui te immiteren. I can't believe...

Marco Polo