Eén daarvan was de oudleerlingendag op het 100-jarige College van Essen. Daar waar Uw dienaar zijn middelbare opleiding genoot en gedurende zes opeenvolgende schooljaren voor een héél groot stuk gekneed werd tot wat hij nu is. Het College van het Eucharistisch Hart heeft zeker een stempel gedrukt op en een dwingende richting gegeven aan mijn ontwikkeling en daar werd ik gisteren meer dan eens aan herinnerd. Loop ik in de wandelgangen van het klooster toch ene John Gotink tegen het ruim zeventigjarige, maar desalniettemin nog steeds forse lijf. John was mijn leraar L.O. in de rethorica. Die korte ervaring was voldoende om mij voor "het Sportkot" te doen kiezen en daarmee de in die tijd logische vervolgweg naar het onderwijs in te slaan. Nog steeds even gedreven als in 1969 duurde het geen twee minuten of John was mij aan het overtuigen van zijn no-nonsense aanpak van motorische problemen en de in zijn ogen ontegensprekelijke voordelen van de pragmatische aanpak in pijnbestrijding en revalidatie. Tijdens die uiteenzetting had hij ook nog tijd om een tiental foto's te maken en twee, drie andere oudleerlingen te groeten én zonder probleem te herkennen. Zoals "den John" lopen er niet veel meer rond en worden er alsmaar minder gemaakt.
Tussen de vele honderden oudleerlingen waren er ook enkele uit mijn "rethorica van 1969". De Peet, den Theo, de Prof, den Eric en de Fons vertegenwoordigden samen met heer Polo een lichting die in het herdenkingsboek vermeld staat met een originele afscheidsbrief van het collegeleven...
Dat boek is goed voor urenlang lees- en kijkplezier, want net als de betere leerboeken van weleer is het verluchtigd bij middel van veel foto's en prenten om de aandacht van de lezer gaande te houden. Het was een blij weerzien met studiegenoten en even terug de sfeer opsnuiven van een goede veertig jaar geleden. Een afspraak voor de volgende reünie is nog niet gemaakt, maar 2014 lijkt mij niet onaardig. Voor de viering van 200 jaar College en mijn eventuele aanwezigheid daarbij moet ik even Apeldoorn bellen, of toch minstens een faxke doen naar hierboven. Of daar meteen gevolg zal aan gegeven worden is nog maar de vraag. Toen ik enkele dagen geleden een eerdere poging ondernam om regen af te smeken voor de pelouse kreeg ik geen antwoord, tenzij ik de eerste wolken die vanavond vanuit het westen op onze Polder afstevenden als voorbode moet interpreteren van het gewenste hemelwater...
Op hoop van... regen!!Marco Polo
1 opmerking:
Het regene in Uw tuin, en het bruise in Uw glas !
A la bonne vôtre !
Een reactie posten