Canterbury Tales...

Terwijl Manolo er eergisteren opnieuw fris tegenaan ging werkte het baasje, in casu heer Polo en dus ondergetekende in persoon, een laatste schooluitstap af. Met bus en boot ging het richting Canterbury. Hoewel ik vorig jaar al had deelgenomen aan dezelfde trip geldt ook hier de stelling dat één keer géén keer is en een tweede deelname dus absoluut op haar plaats.
De ultieme kans...
Die heb ik met mijn twee pollekes genomen en hoewel vrijdag in mijn halftijdse opdracht een echte vrije dag is, stond ik al om 5 voor 5 op de schoolparking in Stabroek. Waarschijnlijk omdat het mijn laatste buitenlandse schooloptreden betrof hebben de collega's er alles aan gedaan opdat ik mij deze dag nog lang zou herinneren. Prima bussen, vriendelijke chauffeurs, op tijd aan de paspoortcontrole in Calais... en toch moesten we "onze" boot laten varen en uitkijken naar de volgende. Gelukkig was het mooi weer en hadden we prettig-gestoord rugbygezelschap om de wachtpauze aangenaam in te vullen. Een boottocht zonder problemen bracht ons naar Dover, waar de klassieke wandeling op de cliffs enigzins zou ingekort worden.

Dat was alleszins de bedoeling, maar zonder de capriolen van enkele leerlingen gerekend. Eén was na de wandeling in alle staten omdat hij z'n portefeuille kwijt was. Zoektocht langs het wandelpad, rugzak drie keer uitladen, vest- en broekzakken aftasten, onder de stoelen en tussen de zittingen... overal werd gezocht. Tot bleek dat de leerling in kwestie zelf de gezochte brieventas in het opbergzakje aan de rug van de zetel voor hem had gestoken. Leg het maar uit. De lunchpauze in Canterbury werd aldus gedecimeerd en de ons resterende 15 minuten hebben we toch nog gebruikt om een koffie te nuttigen.
Dany F. en Geert T. konden dat al helemaal vergeten, want die waren met een overenthousiast wandelende en dientengevolge zijn knie onwricht hebbende leerling naar een lokaal hospitaal getrokken voor onderzoek en verzorging. De geleide namiddagwandeling en het aansluitend terrasje mét fish & chips vonden plaats onder een stralende hemel en staan voor immer in mijn geheugen gegrifd (hoe lang of kort dat ook mag zijn). Om ook het verhaal kort te houden laat ik nog maar eens de beelden spreken: exit Dover onder een strakblauwe hemel...

Ferry op tijd, en daarna een lange rit zonder verdere hindernissen, noch enig oponthoud, naar Stabroek waar we rond middernacht arriveerden. Een half uur later was ik in Hoboken en had een verDuveld lumineus idee...

Marco Polo