De nieuwe doemprogrammatie van Radio 1 is een feit geworden: Hautekiet blijft, Joos moet vertrekken en cultuur krijgt een plaats in een vroegzondags verdomhoekje! Joos had volgens velen (met mij) heel wat te vertellen, was nog goed voorzien van pijlen en kon haar radioboog dus nog geruime tijd gespannen houden. Toch viel zij in ongenade bij de radiobonzen en moest oprotten. Jan Hautekiet loopt een heel ander parcours: volgens mij is die zijn bobijntje duidelijk op en ontbreekt het zijn team aan deftige inspiratie, maar zijn openbaar netwerk is blijkbaar uitgebreider en zwaarwichtiger dan Ruth's achterban. Man man Jan, toch... wat ne zever. En geregeld slaat hij de bal behoorlijk mis hoor. Dat komt ervan als een radiomaker, producer en vooral muzikant als expert voor 'van-alles-en-nog-wat' wordt opgevoerd. Over elk onderwerp moet hij een mening hebben, die voor het vlot verloop van het programma liefst niet aan kritiek onderworpen wordt. Hij gaat zich voorwaar een superintelligente status aanmeten en gelooft daar zelf ook heilig in. Fout Jan. Dimmen, kak inhouden. Als ge er niks van weet moet ge zwijgen en de andere laten spreken. Laatst ging het daar bij jou over de multisportclub. Voor of tegen een brede motorische aanpak bij de (lichamelijke) opvoeding en sportopleiding bij kinderen/jongeren? Hij had zich weer eens laten opdraaien om een academische bewijsvoering aan de hand van een universitaire publicatie, gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek op de weegschaal te leggen. Nou nou nou, wat klinkt dat mooi. Jan wil, tot meerdere eer en glorie van heer Hautekiet, een eigen standpunt innemen tegenover de prof. Dat moet zeker kunnen als het toch maar over 'jummenas' gaat vindt onze eminentie, en hij probeerde zich als een betweter constant door de uiteenzettingen van de geïnterviewden te wurmen. Arme Jan, je weet niet eens waar het hier om gaat. Nog nooit gehoord van al die te vroeg opgebrande talenten die het niet maken noch halen op het internationale sportplatform? Natuurlijk niet, want die komen niet aan bod in de sportverslaggeving. Dat zijn alleen maar trieste verhalen en dus slechts te achterhalen via diepgravende achterkamerjournalistiek waar geen plaats meer voor is in de media. Soit, ze komen er hier ook wel bij uit dat het systeem van Turnverein en Praxis der Leibeserziehung net als het Scandinavisch model zijn vele voordelen heeft, op voorwaarde dat er een langetermijnvisie aan gekoppeld wordt. Laat daar nou net het schoentje wringen. Maar da's voor een volgend zwaar gesubsidieerd
multidisciplinair onderzoek door academisch geschoolde medewerkers die voor de kar van een voor zichzelf en zijn eigen leerstoel vruchtenplukkende
prof worden gespannen. En daar haalt Jan zijn mosterd. Tja...
Na deze negatieve ervaring belandde ik via een verwijzing op het zowel verguisde als opgehemelde Facebook, het is maar hoe U het bekijkt, net op tijd en niets te vroeg bij een zéér interessant bericht. Zou ik het kunnen linken met het hierboven aangehaalde multisporten? Ik was meteen overtuigd: begin dan maar met yoga. Met madame Hegre als docente kan dat zo zijn voordelen hebben. Om Uw geduld niet te lang op de proef te stellen schakel ik maar meteen door naar de 'beeld-zegt-meer-dan-duizend-woorden'-modus...
Geen woorden voor? Niet echt nodig, of toch niet teveel: 'adembenemend' en 'overweldigend' volstaan ruimschoots. Het mogen dan al negen beelden zijn, reken dan maar meteen op minstens 9.000 woorden. En dit is nog niet alles. Na de horizontale sessies is er tijd en aandacht voor het verticale compartiment van deze tot algemeen vormende ontwikkeling leidende sportvorm.
Zo ziet U maar: er is nog hoop na Hautekiet. Met dank aan Petter Hegre en zijn madame. Heer Polo moest er even diep over nadenken: hoe breng ik dit over bij mijn hooggeëerd lezerspubliek? MondTjesmaat, of meteen de beuk erin en vol gas? Zoals U merkt ben ik voor de volle lading gegaan. Daar kan geen Agent Orange, Desert Storm, Slag om Gallipoli,
Operatie Achilles, -Boomgaard noch -Overlord tegenop. Dit is de enige echte Operation Overload!
Mocht U na het bekijken of zelfs snel inoefenen van deze poses het spoor enigzins bijster zijn, dan kan ik U alsnog een helpende hand toereiken. Niet geheel onverwacht allicht komt die uit de leeshoek. Ook hier weer niet teveel uitleg deze keer...
De weg of het noorden kwijt? Lost in space or in translation? Het kost U wel wat doorzettingsvermogen en concentratie, maar Christopher Potter brengt U terug in de buurt van het juiste spoor. Er is nog hoop. (maar dan moet U er wel de 'ik vindT'-fouten bijnemen, tot tweemaal toe zelfs op diezelfde pagina 15...)
Marco Polo
31 januari 2014
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten