Het feit van de dag in onze Antwerpse contreien dient gezocht te worden in de culinaire sector. Worstenbrood en appelbollen, en bij uitbreiding nog een broodje curryworst! Ziedaar het recept waarop de Antwerpenaar vandaag de dag is doorgekomen. Dient het gezegd dat deze feestelijke voedingswaren bij voorkeur worden doorgespoeld met bollekes en/of prinskes Koninck. Als het echt niet anders kan mag men ook zijn toevlucht nemen tot een pintje, ne Palm of enkele Duvels. In geval van nood, en vooral om de verloren maandagse delicatessen weg te slikken, mag en moet iedereen bier drinken. Wat Uw dienaar dan ook gedaan heeft vandaag. Dat het smaakte hoef ik U wellicht niet te vertellen.
Om de verhouding tussen voedselinname en calorieverbranding op een aanvaardbaar niveau te handhaven heeft heer Polo na de festiviteiten de wandelschoenen aangetrokken en is een uurtje gaan rondtaffelen door de Polder. Deze keer liep ik het pad langs de teloor gegane treinroute naar het al even vervallen goederenstation van 'de Petrol'. Dit totaal gestripte bouwsel doet nog dienst als schuiloord voor de Poldergrazers, mochten zij daar in extreme omstandigheden nood aan hebben. Het moet zijn dat de familie Konik de kluts kwijt is, want met de huidige temperaturen van om en rond of zelfs ruim boven de 10 graden Celsius hebben zij absoluut geen behoefte aan beschutting. Een reden om van slag te zijn hebben ze wel natuurlijk: tot voor kort liepen ze nog met vier door het Hobokens Natuurpuntdomein, en sinds vorige week zijn ze nog met drie. Een heeft het definitief begeven. Het begint zowaar te lijken op een naar hedendaagse normen incorrect betitelde
Agatha Christie: tien kleine negertjes...
Drie is echt wel weinig, hoewel door het gebruik van de reflectie in de waterplas op deze foto een positiever beeld wordt geschetst. Zoiets als een voorstel tot federale begroting en de daarbijhorende truken van luie Sjarel en/of de foor, die onze politiekers telkenjare moeten uithalen om te overleven en de eerstkomende verkiezingen alsnog te halen. Dat wij ons ondertussen blauw betalen aan nieuwe taxen en verse heffingen mag hen niet storen en al zeker geen doorn in het oog zijn van de regerende klasse.
Met de paardentreurnis in gedachte liep ik dan nog maar een extra eindje naar de bocht van de rivier, 't Scheld'. Een zonsondergang over het water kan een zalvende, kalmerende en zelfs helende uitwerking hebben. En kijk, ik was er net op tijd. Aan de Kruibeekse horizon dook de knallende koperen knikker juist achter de contouren van de Argexfabriek. Zouden die ook truken moeten uithalen, of is dat daar (nog) niet nodig?
Gelukkig kon ik voor deze opname ruimschoots beroep doen op een hoge open hemel met wat aanwaaiende wolkenflarden. Het gaf mij weer adem, en vol goede moed stapte ik huiswaarts. Alwaar ik de resten van de kerstversiering heb opgeruimd en mét de nepbomen voor weer een jaar heb opgeborgen in de tuinhuisrekken. Pasen komt in zicht...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten