Vatbaar voor herhaling...

Ik ben er nog niet goed van, en ik niet alleen precies. Paris, Montrouge, Dammartin, encore Paris... Het werd een tragische opeenvolging van schietpartijen, klopjachten en gijzelingen. Dingen die het hele jaar door ver van ons bed gebeuren, die we de eerste keren verschrikkelijk vinden maar waarvoor we na verloop van tijd en blijvende herhaling onze 'interesse' verliezen. Als het er te lang over gaat in nieuws- en/of duidingprogramma's zappen we weg of zetten het toestel uit.
Safe... en tijd voor een goed boek. Maar nu komt het dichterbij en zou het zonder direct aanwijsbare reden in een vrije vertaling ook Brussel, Wilrijk, Assenede en nog maar eens Brussel kunnen worden... Zulke dingen nemen alle kleur weg uit mijn dagelijks bestaan. Da's lang geleden, als het ooit al zo erg zou zijn geweest. De goesting om te bloggen is niet erg groot, de aandrang omzeggens nihil, maar toch ga ik er weer aan beginnen. Ook in vrije vertaling: "Ik zen ne Sjarel...!"
Eerst dompel ik mij nog onder in een geurig heet bad, kwestie van de ouwe krijger even te laten relaxen voor hij de blogbijl weer ter hand neemt. Ondertussen blijf ik natuurlijk wel bereikbaar en hoor dat in Frankrijk de boel helemaal ontploft en ze er daar een punt achter zetten. Daar heeft heer Polo nu niets aan toe te voegen. Drie punten...

Terug aan de slag.
Gisteravond stond deel twee van een zelf samengestelde trilogie op het programma. Wie al eerder deze blogpagina's heeft bezocht weet dat Polo & Pola op 24 oktober ll. Raf Walschaerts aan het werk zagen en bewonderden op het podium van De Steiger in Boom. Na afloop nam ik mezelf voor deze voorstelling nog een keer te gaan bekijken. Misschien dat ik het dan beter begrijp en de finesses meer kan smaken. En dat klopt: gisteravond in CC Ter Dilft, Bornem en onder het goedkeurend oog van mijn vriend Louis VB kwamen bij een tweede aanschouwing een aantal doordenkers voor mij beter tot hun recht. Deze simpele boerenlul, zoals heer Polo zichzelf op zijn meest bevlogen momenten pleegt te noemen, moet ook af en toe een boek voor de tweede keer ter hand nemen om enigszins te snappen waar het over gaat.

Later in het cultuurcafé.
Op weg naar een verDuveld frisse bestelling aan de toog...
RW: "Ja, maar ik ken u. Gij zijt toch de Marrek?"
MP: "Haha, ja. Ik herken u ook: gij zijt Raf Walschaerts."
Flauw grapje. Ik had hem net 100 minuten lang zijn stinkende best zien doen op de scène.  Ik dacht: Jongen toch!! Wat heb je dat weer knap gedaan. Maar ik zei het anders.
MP: "Tweede keer vandaag, Raf. En binnen een paar weken de 'goede' derde keer. Dan in de Kleine Komedie."
RW: "Drie keer? Allez jong, da's tof! Tot in Amsterdam dan..."
Ja, zó'n dingen zijn voor herhaling vatbaar...

Marco Polo