Nobele (on)bekenden...

De warrige waanzin waarmee ik de vorige post heb afgesloten mag U nu vergeten. Een mens moet zich af en toe eens laten gaan, dat kan geen kwaad. Maar daarna de boel weer op de rails krijgen is en blijft nog steeds de bedoeling. De hometrainer-routine en het bijhorende video/dvd-ritueel blijken van onschatbare waarde in de zoektocht naar balans tussen lichaam en geest. En dus is het weder oppikken van de homeo-draad een niet te onderschatten element in Polo's dagdagelijkse zoektocht naar evenwicht en overleving. Voilà, tot zover de verantwoording van een zoveelste ommezwaai in het blogprotocol. Mijn wederopstanding verliep deze keer middels een zesdelige reeks over WO II: Apocalyps. Zes uren waanzin. Finaal onthoud ik één klein zinnetje uit de laatste minuut: "Vijftig miljoen doden.. " Bij het bekijken van de reeks zag ik tijdens het pedaleren evenveel individuele drama's. En nog heeft de mensheid er blijkbaar weinig van opgestoken. Waar houden we ons toch mee bezig?

Ondertussen heeft de lente ook volop haar intrede gedaan. Heer Polo moet zich reppen wil hij deze keer de magnolia-boot niet missen. Is het de poldergrond, de blootstelling aan de wind of zijn het de toch nog sterk wisselende voorjaarstemperaturen? Langer dan een paar dagen houden de knappe bloesems het nooit uit in mijn achtertuin. De aftakeling komt snel, en al meerdere keren was Marco P te laat om er een deftige foto van te maken. Daarom nog snel deze met wat licht van de ondergaande zon...

Wat sport en aanverwanten betreft heb ik deze keer twee in mijn oog springende gegevens:
1. De voetbal play-offs in de Belgische Jupiler League gaan de goeie kant uit. De zogenaamde en dus meestal zelfverklaarde maar om tactische redenen even zo vaak genegationeerde topploegen beginnen het zo stilaan bruin in de broek te doen. De eerst geplaatsten Brugge, Anderlecht en Gent verliezen alledrie op de tweede speeldag. Nog een paar rondjes verder, en alles is te herdoen. Eindelijk nog eens iets leuks te beleven en spanning troef. Alleen: daar kunnen die 'top'clubs, hun overgestresseerde trainers en de opgefokte supportersvakken blijkbaar niet zo goed mee leven. Frustratie alom...
2. Dan was er vorig weekend ook Parijs-Roubaix, de helletocht door Noord-Frankrijk. Blijkbaar een spannende koers, maar redelijk voorspelbaar. Wielrennen komt steeds dichter in de buurt van voetbal:  ze rijden met z'n allen om het snelst over een parcours van twee- tot driehonderd kilometer en finaal komt er een Duitser eerst over de aankomstlijn. Deutsche Grundlichkeit!
Wat ik in de hele journalistieke heisa wel met de nodige traagzaamheid en in alle rust tot mij mocht nemen waren de reacties op en gevolgen van het slagboom-incident. Meer dan de helft van het peloton negeerde een geautomatiseerd stopsignaal én slagbomen voor een aanstormende TGV. Snel even tussen de 'barelen' slalommen dachten de coureurs. En de verantwoordelijken keken de andere kant op. Geen overtreding, geen sancties, alleen even wachten op de rest van de groep.

De meest schijnheilige reactie kwam dan nog van de Franse spoorwegen zelf: die dienden een klacht in tegen 'onbekenden'!! HD televisiebeelden met voor- en achteraanzicht van het gebeuren, opnames vanuit de helikopter, renners in zeer herkenbare ploeguitrusting en bovendien tweevoudig gerugnummerd in groot formaat. Dat zijn inderdaad allemaal onbekenden, hé!!

Om af te sluiten het definitieve afscheid van twee bekende aardkloot-genoten.

Günter Grass

Percy Sledge

Hebben ieder op hun manier een stempel gedrukt op de voorbije decennia. En nu maar hopen dat de laatste witte neushoorn het wel overleeft en zich nog tijdig weet voort te planten.
When a man loves a woman...

Het moeten niet steeds voetballers en/of politici zijn die dag en nacht geëscorteerd worden en onder constante bewaking staan van een ploeg bodyguards...

Marco Polo