Gisteren trok ik na een paar dagen twijfelen toch weer in alle vroegte naar het Hallerbos. De plaats waar een overvloed aan paarse hyacinten veel florissant fotografenvolk verzamelen doet blazen op het hoogtepunt van de bloeiperiode. Meestal eind april, begin mei. Vorig jaar stond ik er een eerste keer. Exact vijf kalenderiaanse dagen vroeger dan nu. Was het een tikkeltje warmer geweest, had het te maken met de late Pasen van toen of is het gewoon een verwaarloosbaar detail? Houdt U het maar bij dat laatste en bij heer Polo's hang naar trivialiteiten om zijn blogscore in te vullen. Was het vorig jaar een ontdekking, dan kwam nu de bevestiging: het is absoluut de moeite waard! Na wat wikken en wegen koos ik opnieuw voor een ochtendlijk bezoek, en liefst nog vroeger om hier of daar wat eerste zonnestralen op de bloemenpracht te vangen. Maar dat was buiten het Belgische woon-werk- en transportverkeer gerekend. En de daaruit voortvloeiende problemen: files met stilstaand tot stapvoets verkeer zodat de opkomende zon reeds in de buurt van Mechelen over mijn linker schouder kwam schijnen. Foert, ik rij... ik schuif gewoon verder aan en zie wel wat er van komt. Er kwam mist van op de Brusselse grote ring en iets verder zelfs veel grijze lucht. Tijdens de laatste kilometers naar het bos toe hingen er dichte nevelen over het land. Dan maar de mist in. De opklaringen lieten niet al te lang op zich wachten. Kijkt U even mee wat dat heeft opgeleverd.
Nevels op het eind van het pad...
'Kers'verse beukenblaadjes...
Paarse weelde met frisgroene accenten...
Zacht glooiend paarse hellingen...
Het bloemetje waar het allemaal om draait!
Dit is een snelle selectie. Er is nog veel werk aan de winkel. Ook wil ik vergelijken met de buit van vorig jaar. En voor 2016 staat er al een strak plan in de steigers: om verkeersproblemen te vermijden gaan Polo en Pola volgend jaar een driedaagse boeken in een of ander Hallers hotelletje of B & B. Dat biedt alvast de tijd en de mogelijkheid om een reeks wandelingen te maken langsheen het Tranendal en aldus dat schitterende stukje natuurpracht onder diverse lichtomstandigheden in beeld te brengen. Beetje fanatiek geworden? Beetje misschien, maar niet helemaal. Volgens plan gaan ook de fietsen mee om tussendoor de iets wijdere omgeving te kunnen verkennen:
het land van Witse...
Marco Polo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten