Nog (ongeveer) honderd dagen...

Deze week ben ik er nog eens vol voor gegaan: bijna fulltime op school, en dat voor een half-time betrekking. Kan zoiets voor de belastingcontroleur? Naast de gewone lesuren op maandag en dinsdag was ik er deze keer nog eens bij om Johannes Chrysostomus te vieren met m'n leerlingen van 6 IW. Dat werd een volle donderdag: ontbijt op school, challenge met de klas die limericks moest schrijven bij opgelegde startzinnen en na de middag een paar uurtjes bowlen in Healthcity, Ekeren.
Al bij al een leuke dag met een heel genietbare groep studenten.
De manier waarop ze me inpalmden om hiervoor als begeleider te fungeren en een uitdaging met hen aan te gaan getuigt van spitse humor en klasse: " 't Zijn tenslotte ook jouw laatste 100 dagen, hé meneer De Mondt!!" Dat kon ik ze dus niet weigeren, en met veel plezier en achteraf nog grotere voldoening ben ik ingegaan op hun vraag. Een limerickske is aan mij ook wel besteed en ik draag volgend probeersel van eigen hand op aan een zeer gewaardeerd collega op PITO:

Een fysica-leraar uit Duffel
Lust liever bananen dan truffel
Hij drinkt zelf geen bier
Maar maakt wel plezier
En gaat door het dak bij een knuffel

En om de werkweek compleet te maken: het verslag van mijn laatste pedagogische studiedag. U weet wel, zo'n dag waarop de leerlingen vrij hebben en het er voor directie en leerkrachten op aan komt te herbronnen en de uitgezette lijnen te checken op hun haalbaarheid en rendement...
Deze keer blijf ik met een dubbel gevoel zitten.
De eerste sessie is een goede voordracht, dan volgt een enigzins overbodig overlegmoment in kleine groepen en tenslotte is er een toneelvoorstelling. Een echte, die momenteel ook gespeeld wordt in heuse theaters. Stefan Perceval levert een degelijke acteer- prestatie, maar voor deze gelegenheid vond ik - en ik niet alleen- het gebrachte stuk een ongelukkige, zeg maar een foute keuze.

De Leraar, want daarover gaat het, dekt een heel andere lading dan wat voor een studiedag in de onderwijssector als motiverend zou moeten doorgaan. Ik neem aan dat wie verantwoordelijk is voor deze programmatie zich alleen gebaseerd heeft op de titel en op die manier enkel van onvoldoende research en verkeerde interpretatie, en dus niet van bewuste malversatie kan beticht worden. Het is hem of haar alvast vergeven. Wie ben ik om zwaar te tillen aan een gemiste kans, hoewel... dit was mijn laatste.
Het afsluitend koud buffet was dan weer wel in orde, net als de drie koffie- & theepauzes met bijhorende koekjes.
En dan nu nog (ongeveer) honderd dagen...

Marco Polo