Een wit voetje halen in Thorn...

Na het communiefeest van Wout bleven er ons nóg drie dagen om het voorbije superweekend vol te maken. Reeds vorig jaar was er ergens een optie genomen op een fietsweekend met de vrienden van vroeger: Katie, Eli, Leen & Nolle. De knie van la Pola heeft er toen echter anders over beslist en het weekendje Thorn, want daar ging het om, werd vier seizoenen uitgesteld. Volgens mij geen foute beslissing, want zoals het weer nu was hebben we het vorig jaar zelden gehad. Het Zuid-Limburgs witte stadje lag te blaken en prachtig te wezen onder een stralende junizon. Reisleidster Pola had een hotel uit de Fletcher-keten voor ons uitgekozen en La Ville Blanche *** mocht en mag er nog steeds zijn.

Rustig gelegen tegenover het kerkhof, van die kant dus geen drukte, centraal in het dorp, prima service, een meer dan degelijk fietsarrangement en mede dankzij het fantastische weer twee keer een geweldig ontbijt op het terras. Heerlijk.
Dat het hotel zelf dringend aan een opfrisbeurt toe is konden we verstaan, zeker als bleek dat het gebouw dateert uit de zeventiende eeuw, maar al bij al hadden we er een behoorlijke pied à terre voor onze Thorner driedaagse. Centraal tijdens ons verblijf stonden de geplande fietstochten, dewelke ik U graag maar tevens in snelheid wil voorstellen. Deze uitstappen zorgen ervoor dat U gespaard blijft van de vele lawaaierige motor- en quadtoeristen die overdag de kern van het dorp onveilig maken. Vrijdagnamiddag reden we de 21 - 22 - 25 - 24 - 13 - 3 - 1 - 39 - 40 - 42 - 33 - knooppuntenroute. Omdat de verbindingsrit tussen hotelparking en startpunt 21 met de nodige wegvergissingen gepaard ging kreeg ik de indruk dat we als proloog eerst enkele plaatselijke rondjes reden om daarna het echte fietswerk aan te vatten. Geen nood echter, want op die manier hadden we het dorp zelf al grondig verkend en was achteraf de oriëntatie tijdens d ochtendlijke wandelingen heel wat makkelijker. En nog minder nood, want Polo en Pola werden als Chinese vrijwilligers aangeduid om trapondersteunend te fietsen tijdens de arrangementsuitstappen. Een heel succesrijke ervaring trouwens, iets wat later op de avond niet kon gezegd worden van de zwaar overroepen "match van de eeuw" tussen voetballend Belgarije en Turkije .

Zaterdag stond, na een vroege fotografiewandeling, een heel andere rit op het programma: 33 - 31 - 28 - 26 - 25 - 91 - 90 - 86 - 83 - 93 - 29 -28 - 48 - 47 - 44 - 32 - 34 - 33... waarbij ik met regelmaat naar de trapondersteuning heb geschakeld. Desondanks kan ik mijn positie in de groep niet beter omschrijven dan wat U op onderstaand beeld te zien krijgt en dientengevolge mag vermoeden.

Met de uitvlucht dat het was om af en toe een actiefoto van de groep te maken mocht ik zonder probleem afzakken om mij achteraan en uit de wind schuil te houden. Dat levert ook het voordeel dat Uw schrijvende dienaar bij een plotse gebeurtenis nog snel zijn portrettentrekker kon bovenhalen om het nodige, gewenst of ongewenst, op de gevoelige plaat vast te leggen...

Een kleine kudde jonge Konikpaarden stond ons op te wachten in één van de open natuurgebieden waar de tocht doorheen liep. Aangezien Leen en Katie nog een aantal koeken in hun bagagetas meezeulden waren zij uiteraard het gedroomde doelwit voor deze speelse viervoeters. We hadden er meteen een extra stop en een aangenaam verrassende ontmoeting bovenop. Een maand geleden was er ter gelegenheid van Koninginnedag hoog bezoek in Thorn. De protocolleiders van het Nederlandse vorstenhuis hadden het dorp op de lijst gezet voor de feestelijkheden mét 'Trix & Co. In dat verband mag ik U volgende foto en bijhorende anekdote zeker niet onthouden...

Om het de bezoekers makkelijk te maken had de wethouder, die wellicht een wit voetje wilde halen bij de koningin, beslist om het vooropgestelde wandeltracé door het dorp eens grondig onder hande te nemen. Niet alleen de originele maaskeien maar ook al de zwarte kinderkopjes die de bestrating uitmaken moesten eruit en herlegd worden, zodat de koninklijke gasten een "aangename" en vlotte wandeling langsheen de vierenden kon aangeboden worden. Om van dit alles op de meest voldoeningschenkende wijze te kunnen genieten werd de adelijke dames op protocollair correcte wijze aangeraden om gemakkelijke wandelschoenen te dragen voor deze uitstap. Toch liepen de prinsessen die dag op hoge stiletto's en was er van enig galant en smaakvol wandelen geen sprake. De wijdbeens kwakkelende stadsgrachteenden zagen er veel eleganter uit, en alle moeite was voor niets geweest. Uitslovers...

Dit is alweer een veel te korte impressie geworden van een uitstap die zeer de moeite waard is. En mocht U in deze maand waarin de bruine enveloppen op ons liggen te wachten nog uit zijn op enkele belastingbesparende tips, dan lijkt het mij mooi om met deze Thorner Geschichte af te sluiten: toen de Fransen na 1794 belasting wilden heffen bij de bewoners van het toen nog niet witte Thorn gingen zij bij hun schattingen af op het aantal en de grootte van de ramen in de huizen. Wie die tax wilde ontlopen metselde een aantal ramen dicht en verkleinde de rest. Om de littekens te camoufleren werd alles daarna met wit overschilderd, en zo is het nog steeds...

Marco Polo