Over and out... of oud ??

Gisteren heb ik m'n laatste sportles op school gegeven. Een eerste stap naar de definitieve op ruste stelling. Sinds ik, ondertussen weeral vier jaar geleden, naar een halftime-statuut ben overgestapt had ik mij al wel een idee gevormd van wat "weinig werken " inhoudt, maar vanaf nu zal ik moeten leren omgaan met een situatie waarin ik géén les meer geef. Dat wordt even aanpassen. Gelukkig zijn er nog de proefwerken en de daarmee onafscheidelijk verbonden toezichten, ga ik nog voor een laatste rondje - in de huidige onderwijssituatie tamelijk nutteloos geworden - delibereren, zal ik present geven op de eindejaarsreceptie bij de uitreiking van de diploma's der laatstejaars én ga ik als afsluiter mijn gezicht nog eens laten zien op het finale personeelsfeest. En dat zal het dan geweest zijn. Als ik al die tussenstappen nu eens aangrijp als een praktijkcursus "afremmen voor de bocht", dan kan er mij bij de onomkeerbare uitstap niet zo erg veel meer gebeuren en raak ik niet in de slip, of erger nog... het spoor bijster!?
Ik weet niet welke invloed de volgende fasen op mij gaan hebben, maar die van gisteren was wel een heel bepalende: net datgene wat ik het liefst van al "deed" in het schoolgebeuren heb ik nu geheel vrijwillig ingeleverd. Dat onderdeel van m'n job zal ik zeker missen: het samen bezig zijn met al die jonge mensen. En natuurlijk ook de omgang met m'n collega's. Die zie ik binnenkort nog wel een paar keer, en later ook nog mag ik hopen. Maar verder is de beslissing genomen en zal U heer Polo niet zien terugkrabbelen noch op zijn stappen terugkeren: gedaan is gedaan. Het is over, maar ben ik daarom al out?

Manolo kwijt zich op dit moment van zijn laatste taak in het weekregime. Morgen heeft ook hij een rustdag, en wat we er dan samen van bakken weet ik U later te vertellen...

Marco Polo