Potverdekke...

Zo gaat dat dan: als jong-gepensioneerde valt het echt niet mee om in al die vrijgekomen maar van de weeromstuit quasi immediatementaal opnieuw ingevulde tijd nog plaats te vinden voor een 'dubbele' herfstvakantie. Door de goed onderhouden contacten met mijn ex-collega's was ik er mij evenwel terdege van bewust dat er een eerste break zat aan te komen na twee maanden op ruste stelling. Tijd dus om eens iets anders te doen...

Een weekendje Amsterdam. Na de marathon en het verhuizen ging het nu om de sociale contacten en gezamelijke verzilvering van enkele Bongo-bonnen. Vooreerst hadden Shanthi & Bram het lumineuse idee om de oudjes eens thuis uit te nodigen voor een etentje. Heerlijke pasta, zinnenstrelende voor- en nagerechten en niet te versmaden wijn van het huis. Aangezien er vier rasechte soixante-huitards aan tafel zaten waren de wereldverbeterende gespreksonderwerpen legio. Zowel de Belgische regeringsvorming als de Nederlandse asielproblematiek omtrent Mauro kwamen aan bod, en wees er van overtuigd dat zowel Rutten als Di Rupo blij zouden geweest zijn met de aldaar geopperde en los uit de pols geponeerde voorstellen 'zum lösing des Problems'...

Het werd een memorabele avond die uiteraard op een verlengstuk wacht en snakt naar een tweede aflevering. Bij deze stellen wij ons kandidaat als inrichters voor het volgend culinair overlegmoment. Aangezien ik weet dat de dame geheel links op bovenstaande foto een regelmatige lezeres/-in is van deze blog mag het voorstel meteen als officieel, verzonden ende gelezen beschouwd worden.
Daarna werd het zondag, en tijd voor de Bongo-bon. Neen, geen wijndegustatie, geen wellnessweekend, zelfs naar de Amsterdamse hoeren wilden wij niet gaan...

Het werd Noordwijk aan Zee, waar we ons tegoed hebben gedaan aan een heuse high-tea. Een ruim aanbod van hartige sandwiches, kruidige mini-pizza's, chocolade, cake en andere zoeternijen zorgde ervoor dat heer Polo zijn calorieënvoorraad probleemloos op peil wist te houden, en dat ondanks het ondertussen wederom regelmatig gebruik van de homeo-apparatuur (Forbrydelsen II, seizoen twee van The Killing is deze week ook al de revue gepasseerd...). Geen wonder dat we met z'n vieren nog een strandwandeling hebben afgehaspeld: alle beetjes helpen en een frisse neus is, als je het geheel frontaal benadert, het begin van een kiplekker lichaam. Tot zover deze Amsterdamse passage.

Later tijdens de week stond een driedaagse met de kleinkinderen op het menu. Daar zijn we gisteren aan begonnen. Vanmorgen was er al een workshop 'tekenen'. Om den Bompa een plezier te doen werd het stillevendig fruittafereel aangevuld met een Duvel...

Geen sterker statement te verzinnen op de ochtend dat half Vlaanderen storm loopt naar de lokale Colruyt-vestiging om middels een Knack- en/of Standaardbon een sixpack Westvleteren XII op de kop te tikken. De broeders zien het groots, en voor het ontwerp van hun herbouwde abdij hebben ze Bob Van Reeth aangesproken. Da's één, maar die zelfverklaarde architectuurpaus moet ook betaald worden. En dat laten de broeders, net als hun voorgangers in de jaren stillekes en de politiekers die tegenwoordig de verschillende crises te lijf moeten gaan, betalen door U en mij, door Jan met de pet en als het even kan ook nog door Klein Pierke. Vandaar een extra volume brouwsel van den XII, dat ten uitzonderlijken titel en eenmalig wordt aangeboden via de Colruytketen. Ik mag graag een Westvleteren nuttigen, maar als de opbrengst daarvan moet dienen om een vorstelijk honorarium uit te betalen aan de architect in kwestie, dan bedank ik daar al even uni-royaal voor. 't Is potverdekke al ver gekomen...

Marco Polo