Over het bos en de bomen...

Aangezien we hier vorige keer (dankzij bard 'Bart' Moeyaert) waren aangeland bij het spel van kat en muis leek het mij niet onlogisch om het spreekwoordelijk ingeslagen pad nog even te blijven bewandelen. Want wat de kat niet weet, omdat zij ondanks de Oost West-wijsheid toch van huis is, kan haar ook niet deren. Naar het spel van de muis daar kraait op dat moment geen ene haan meer naar, mag ik aannemen. Geen vuiltje aan de lucht dus. Alleen als hij drie keer zal gekraaid hebben is het te laat de put gedempt, want dan tikt het kalf zoals het thuis gebonden ligt en verwijt het schaap de pot alsook de ketel dat ze met zíjn kleur gaan lopen zijn. Het wordt hier een verhaal van het bos en de bomen, en wat door wie nog wel of niet te zien meer is. Een moeilijke kwestie, zeker! Eentje van geven en nemen, en dan vooral voor die lezers, maar bij voorbaat -essen, die het niet zo begrepen hebben op het oeverloze geleuter en gezwets dat af en toe mijn hersenpan dreigt te overspoelen en op deze blog een uitweg zoekt. Waarvoor mijn oprechte excuses, maar het is niet anders.

Wat bos en bomen betreft, die allegorie past perfect op het dagdagelijkse gebeuren rónd en het zichzelf daarmee onledig houden vàn Uw dienende schrijvelaar. De voorbije periode is nog maar eens gebleken én mij finaal ook duidelijk geworden dat de dagen van een jong gepensioneerde absoluut te kort zijn. Om plaats te bieden aan de realisatie van alle dommigheden en bedenksels die in mijn warrige hoofd ontstaan zijn er minstens 36, en nog veel beter 48 uren nodig in een etmaal. Ik loop mezelf dus voortdurend achterna, en da's ooit heel anders geweest. Of toch niet? Maar goed, ik doe het mezelf aan natuurlijk. Want wie haalt het in zijn hoofd om op latere leeftijd nog een poging te ondernemen om de moeizaam verworven Windows XP, Vista en 7-vaardigheden in één vloeiende beweging te koppelen met de geavanceerde Apple-skills van iPad en iMac. Alles door mekaar in één bureautje: de nieuwe opstarten,  de ouwe opschonen, wat ertussen valt aan de klap houden, synchroniseren... nog zo'n prachtige uitvinding, bladwijzers overzetten... euh ex- en importeren, HD's en USB-sticks van polyvalente structuren voorzien zodat ze op alle toestellen kunnen gebruikt worden.

Voor het gemak en het overzicht laat ik de Apple-TV en bijhorende problematiek voorlopig even onbesproken. Het bos en de bomen!! En aan de rand van mijn bos staan Apple-bomen. Daar valt ie niet veraf, natuurlijk. Het is dan ook de bedoeling mijn meesterschap en kunde in deze te scherpen door veel te oefenen en steeds beter appels te leren schillen. Mijn Apple-skills zullen er wel bij varen...

Op deze manier arriveer ik via de zonet gevallen appel bij de boom, dewelke om logische redenen en al evenzeer vanuit mijn standpunt gezien daar niet ver vandaan kan staan. Voer voor Immanuel Kant, Jeremy Bentham en andere wijsgerige scherpslijpers. Gefundenes Fressen, Fastfood of gewoon een warme hap uit de muur. Boom dus! Daar gaat 'ons klein' de rest van het lopende seizoen haar ketsenballerskunsten vertonen. Na een ongelukkig Turks verhaal wil ze hier de draad weer oppikken. Wij, heer Polo en al de zijnen wensen haar het allerbeste toe. Het wordt alleszins iets makkelijker om af en toe een matchke mee te pikken. Om haar woonplek aan de oevers van de Rupel mee op orde te krijgen is Polo af en toe een handje (of twee) gaan toesteken en kan samen met dochterlief zo onderhand een Ikea-constructieteam vormen. Pax- en Besta-kasten hebben nog weinig geheimen voor ons. Nog wat lichten en kaders hangen, en dan is dat ook weer achter de rug. Nu nog de fotografiecursus: ik bis mijn eerste module bij LBC-Mortsel. Hopelijk vind ik nu meer tijd en regelmaat om het hele semester af te werken. We will see... Hahaha, alweer het bos en de bomen?

Marco Polo