Verwondering...

Verwondering! Ja, dat was het wat mij trof toen ik eergisteren het eerste rolgordijn van de Veluxramen opende en dit puur natuurlijke kunstwerk kreeg voorgeschoteld. Het had in de nachtelijke uren nog behoorlijk wat geregend en daarna was het snel én fors gaan vriezen. Met deze schitterende arabesken tot gevolg. Ooit waren er schilders die zich de pleuris werkten aan een bos irissen, een tuin vol waterlelies of een vaas met zonnebloemen. Dit chef d'oeuvre kwam er zomaar. Van zijn eigenste zelve! De fotograaf in mij had geen keuze en greep direct naar de camera. Goeie beslissing, want geen half uur later was alles gesmolten en verdwenen. Blij met de foto's, maar ook tevreden met de blauwe lucht en content met de zonneschijn...
Een tevreden mens is er... nóg meer waard dan een verwittigd man.
Was het maar altijd zo gemakkelijk. Geen dag later stonden we met z'n allen voor een loodzware opdracht. Het was weer Blue Monday,  de maandag van de laatste volle week in januari oftewel de winterse dipdag van Cliff Arnall.  Treurig, neerslachtig en weemoedig zullen we volgens deze Britse psycholoog zijn op die dag.
"En waarom dan wel?" vraagt U zich af.
Wel omdat...

Hierin is W een maat voor het weer, D voor de schulden, d voor het maandsalaris, T voor hoe lang geleden het Kerstmis was, Q staat voor hoe goed men z'n voornemens houdt - de goede dan wel - M voor het motivatieniveau en N voor de drang om actie te ondernemen. Er wordt (uiteraard) niet aangegeven in wat voor eenheden deze variabelen worden uitgedrukt...

Maar goed, er wordt aan gewerkt en heer Polo houdt steeds een en ander achter de hand en een slag om de arm teneinde zulke aanvallen op zijn welbevinden te kunnen counteren. Waren er 's ochtends nog onverhoopt de schitterende vriezenmangravures geweest, dan was er om het weekend af te sluiten een bezoek gepland aan en online-tickets gereserveerd voor de laatste avond van het China Light Festival in de Antwerpse 'tuin van de zoölogie'. In miezerige omstandigheden, onder een koude druilregen, maar in uitermate goed gezelschap hebben Polo & Pola genoten van een rondje door de feeëriek versierde diergaarde. U leest het wellicht en hoort mij al afkomen: het is nog eens tijd voor de meer dan 1000 woorden truc... 

Het was zeker niet het meest spectaculaire onderdeel van de hele tentoonstelling, maar met al dat geploeter over de natte paden zorgde deze Happy Feet-bende met hun goeie voorbeeld absoluut voor een positieve impuls. We hebben volgehouden, de kou en de regen getrotseerd en onszelf op een warme choco getrakteerd. Enfin, we hebben het overleefd. Net zoals we daags nadien met die Blauwe Maandag hebben gedaan...

Marco Polo